گزارش اقلیت (به انگلیسی: Minority Report) فیلمی سینمایی از گونه علمی-تخیلی مهیج سایبرپانک است که توسط استیون اسپیلبرگ کارگردانی شده و اسکات فرانک و جان کوهن نویسندگی آن را به عهده داشتند
داستان:
داستان فیلم گزارش اقلیت در سال ۲۰۵۴ میگذرد و در حقیقت اسپیلبرگ در این فیلم تلاش دارد تا تصویری از آینده نزدیک بشریت ارائه دهد. محور اصلی داستان بر مبنای سیستمی است که بر مبنای ۳ انسان کار میکند و میتواند جرایم را پیش از وقوع پیشبینی کند و بدین ترتیب مأموران اجرایی پیش از وقوع جنایت جلوی آن را میگیرند و بدین ترتیب مدتهاست که دیگر جنایتی رخ نداده است. اما همین سیستم پیچیده هم ممکن است فریب بخورد. زمانی که ماشین پیشبینی میکند در زمان مشخصی یکی از مأموران اصلی پروژه دست به قتل خواهد زد، او با این پرسش مواجه میشود که آیا خود اراده تغییر آینده خود را دارد یا مجبور است به تقدیر تن در دهد و در این راه معمای پیچیدهای را باز میکند.
اما در کنار روایت اصلی فیلم مجموعهای از فناوریهای مختلف را پیشبینی میکند که در آینده نزدیک به واقعیت تبدیل خواهند شد. برای کسانی که سعی میکنند روند پیشرفتهای مختلف فناوری را حدس بزنند همیشه پیشبینی آینده دور راحتتر از آینده نزدیک است. در آینده دور برخی از اقدامات حتماً رخ خواهد داد چرا که اثر فعالیتهایی که ممکن است در زمان کوتاه بر جریان یک روند تأثیر بگذارد در درازمدت مرتفع خواهد شد و آن مسیر به پیش میرود، اما در آینده نزدیک دهها و صدها پارامتر غیرقابل پیشبینی بر نیازهای فوری انسان و مسیر حرکت فناوری او تأثیر میگذارد به همین دلیل است که پیشبینی علمی آینده نزدیک کاری پر ریسک بهشمار میرود. یکی از پیشبینیهای این فیلم که اتفاقاً خیلی زود قدم به واقعیت گذاشت فناوریهای لمسی در استفاده از رایانهها بود. در این فیلم کاربران با پوشیدن دستکشهای مخصوصی میتوانستند یک سطح مجازی ایجاد شده در فضای ۳ بعدی را لمس کرده و دستورات خود را به آن بدهند. این فناوری در سالهای اخیر رشد کرد و امروزه فناوری لمسی بر تمام قلمرو IT حکمرانی میکند. البته هنوز تا استفاده عمومی از فناوریهای نمایشگرهای مجازی راه طولانی ماندهاست اما قدمهای نخست در این راه برداشته شدهاست. بحث دیگر که این روزها بهطور جدی دنبال میشود شناسههای زیستی است. آنگونه که فیلم نشان میدهد این شناسهها روی چشم حک میشود و تمام مشخصات فرد و مکان او را مشخص میکند. ضرورت به همراه داشتن مشخصات اساسی، از مشخصات شناسنامهای گرفته تا پرونده سلامت افراد از هم اکنون بسیاری از کمپانیهای فناوری را به سمت ساخت نخستین نسل شناسنامههای زیستی سوق داده است. اما برخی از جلوههای آیندهنگرانه این فیلم نیز به نظر بسیار آوانگارد میرسد؛ رباتهای هویتیاب، سیستم عصبی پیشگوی آینده و سامانه حملونقل عمودی از این جملهاند، اما چه کسی میتواند روند توسعه فناوری را پیشبینی کند.
قانون مور پیشبینی میکند هر دو سال یک بار توان پردازشگرهای دیجیتال دو برابر میشود. شاید این قانون با ضریب دیگری در سایر فناوریها هم صادق باشد و بدین ترتیب کسی چه میداند در سال ۲۰۵۴ چه اتفاقاتی رخ خواهد داد؟