کارل آدولف «ماکس» فون سیدو (به سوئدی: Carl Adolf "Max" von Sydow) (زاده ۱۰ آوریل ۱۹۲۹) بازیگر سوئدی، که از سال ۲۰۰۲ دارای تابعیت کشور فرانسه است. او در بسیاری از فیلم‌ها نقش اول بازی کرده در فیلم‌های بیشتری در نقش دوم با زبان‌های سوئدی، نروژی، انگلیسی، ایتالیایی، آلمانی، دانمارکی، فرانسوی و اسپانیایی هنرنمایی کرده است. فون سیدو جایزه فرهنگی بنیاد سلطنتی سوئد را در سال ۱۹۵۴، کاماندر دِزآر اِ دِلِتر (Commandeur des Arts et des Lettres) را در سال ۲۰۰۵ و لژیون دونور را در سال ۲۰۱۰ دریافت کرد.

برخی از به یاد ماندنی‌ترین نقش‌های فیلمهای او عبارتند از شوالیه آنتونیوس بلوک در مهر هفتم (۱۹۵۷) ساختهٔ اینگمار برگمان، اولین فیلم خود از یازده فیلمی که با برگمان کار کرد و صحنه‌ای نمادین از فیلم که در آن او با مرگ شطرنج بازی می‌کند، مارتین در همچون در یک آیینه (۱۹۶۱)، عیسی در بزرگترین داستان گفته شده (۱۹۶۵)، اکتبر در یادداشت‌های کویلر (۱۹۶۶)، کارل اسکار نیلسون در مهاجران (۱۹۷۱)، پدر لانکستر مرین در جن گیر (۱۹۷۳)؛ ژوبرت آدمکش در سه روز کندور (۱۹۷۵)، مینگ بی رحم در فلش گوردون (۱۹۸۰)؛ ارنست استراوبلوفلد تبهکار در فیلم جیمز باند هرگز نگو هرگز (۱۹۸۳)، کینز لیت در تل ماسه (۱۹۸۴)، فردریک در هانا و خواهرانش (۱۹۸۶)، لاسفاردر پل فاتح (۱۹۸۷)، نقشی که اولین نامزدی جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد، دکتر پیتر در بیداری (۱۹۹۰)؛ لامار برگس در گزارش اقلیت (۲۰۰۲) و مستأجر در فیلم فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک (۲۰۱۲)، که برای دومین بار او را نامزد آکادمی اسکار نمود.

از دیگر فیلم‌های معروف که او در آن بازی کرده است می‌توان به بازی در فیلم چه رویاهایی که می‌آیند و قاضی درد اشاره کرد.

دوران جوانی

ماکس فون سیدو با نام کارل آدولف فون سیدو، در یک خانواده ثروتمند، در لوند، اسکونه متولد شد. پدر او، کارل ویلهلم فون سیدو، مردم شناس و استاد دانشگاه لوند بود و ایرلندی، اسکاندیناوی، و فولکلور تطبیقی تدریس می‌کرد. مادر او، بارونس سابق ماریا مارگارتا «گرتا» راپ، یک معلم مدرسه بود. فون سیدو در خانواده‌ای لوتری پرورش یافت ولی بعد ندانم گرا شد. 

او با شرکت در مدرسه کلیسای جامع لوند، و آموختن آلمانی و انگلیسی را در سن نه سالگی آغاز کرد. در مدرسه با برخی از دوستانش یک گروه تئاتر آماتور تأسیس کردند. پس از خدمت سربازی به تحصیل در تئاتر سلطنتی ("Dramaten") در استکهلم پرداخت، جایی که او بین سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۵۱ با لارس اکبروگ، مارگارتا کروک و اینگرید تولین آموزش دید. در این مدتی که در دراماتن بود، نخستین کار بازیگری اش در فیلم تنها یک مادر (۱۹۴۹)، و خانم جولی (۱۹۵۱) بود.