داستین لی هافمن (به انگلیسی: Dustin Lee Hoffman) (زادهٔ ۸ اوت ۱۹۳۷) هنرپیشه آمریکایی برندهٔ جایزه اسکار است.

زندگی‌نامه

هافمن در لس آنجلس بدنیا آمد.[۱] وی پسر دوم لیلیان و هری هافمن است. پدرش یهودی روسی الاصل بود که علاوه بر طراحی مبلمان به عنوان خیاط در کمپانی کلمبیا کار می‌کرد و مادرش هنرپیشه آماتور تئاتر بود. برادر بزرگترش رونالد وکیل و اقتصاددان است.[۲] خانواده هافمن نام داستین را از روی نام داستین فارنام بازیگر فیلم مرد زن صفت ساخته سیسیل ب دمیل برای فرزند خود برگزیدند. هافمن در ابتدا برای پزشکی درس خواند اما پس از مدتی تحصیل را رها کرد و به شغل‌های مختلفی مثل دستیاری روانپزشکی، پیشخدمتی، ظرف‌شوری، تایپیستی و روزنامه‌فروشی پرداخت تا اینکه به هنرستان موسیقی و هنر لس‌آنجلس آمریکا راه یافت.

ژانر هنری در بازیگری

او بیش تر به خاطر ایفای نقش‌های ناقهرمان و شخصیت‌های آسیب‌پذیر در دنیای سینما شناخته می‌شود.

دههٔ ۶۰ میلادی

هافمن در سال ۱۹۶۷ به لطف بازی در فیلم فارغ‌التحصیل به کارگردانی مایک نیکولز که از آن به عنوان یکی از فیلم‌های نمادین سینمای آمریکا یاد می‌شود، یک شبه به مقام یک ستاره رسید و برای اولین بار نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شد. فارغ‌التحصیل به کارگردانی مایک نیکولز عنوان فیلمی پیش رو و تأثیرگذار بود که داستین هافمن ۳۰ ساله در آن نقش جوانی احساساتی و سر به هوا به نام بن برادوک را بازی می‌کرد که پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، به اصرار خانواده متمول و اعیانش مجبور به ازدواج می‌شود. تصمیمی که در نهایت به اتفاقی مضحک و خنده دار اما جسورانه و موفقیت آمیز ختم می‌شود. فارغ‌التحصیل در آن سال، عنوان پرفروش‌ترین فیلم سال را از آن خود کرد و امروزه به عنوان بیست و یکمین فیلم پرفروش تاریخ سینما بر حسب نرخ تورم شناخته می‌شود. سال ۱۹۶۹ هافمن در فیلم کابوی نیمه شب ساخته تحسین‌برانگیز جان شلزینگر ایفای نقش کرد، این فیلم داستان زندگی ۲ جوان دست از پا درازتر که یکی از شهرستان به شهر آمده و دیگری مفلسی است مفلوک را روایت می‌کند. نقشی که در این فیلم هافمن بازی کرد همین مفلس کارتن خواب به نام راتسو ریتسو بود. او در این فیلم نیز بسیار خوش درخشید و بار دیگر کاندیدای دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد شد. پس از دو فیلم موفق فارغ‌التحصیل و کابوی نیمه شب، هافمن در فیلم جان و ماری ساخته پیتر یاتس حضور یافت.

دههٔ ۷۰ میلادی

شروع دهه هفتاد برای هافمن بسیار طلایی بود؛ و او این روند را در تمام این دهه با موفقیت ادامه داد. او که با سه سال سابقه حضور در سینما به تمامی خواسته‌هایش غیر از جایزه اسکار رسیده بود. در سال ۱۹۷۰ در فیلم بزرگ‌مرد کوچک ساخته آرتور پن، نقش جک کراب را با مهارت ایفا نمود. فیلم عنوان هفتمین فیلم پرفروش سال را از آن خود نمود.

سال ۱۹۷۱ هافمن در فیلم سگ‌های پوشالی ساخته کارگردان برجسته سینمای آمریکا سام پکین‌پا به ایفای نقش پرداخت که موفقیت چندانی برای وی به همراه نیاورد. دو فیلم بعدی وی با نام‌های هری کلرمن کیست و آلفردو، آلفردو کارهای ناموفقی در پرونده کاری هافمن محسوب می‌شوند. پس از این دو کار هافمن در سال ۱۹۷۳ در فیلم محبوب و پرفروش پاپیون در کنار استیو مک کوئین به ایفای نقش پرداخت. او نقش لویی دگا زندانی بینوایی را بازی می‌کند که برخلاف دوست خود پاپیون که به فکر فرار از زندان و تغییر وضعیت فعلی است. وی بسیار محافظه کار و خطرناپذیر است؛ و در پایان نیز با نگاهی پر معنا، آزادی دوست و یار دیرین خود را نظاره می‌کند.

در سال ۱۹۷۴ برای سومین بار در فیلم لنی ساخته باب فاسی نامزد اسکار نقش اول مرد شد. سال ۱۹۷۶ وی با حضور در دو فیلم موفق همه مردان رئیس جمهور و ماراتن من توانست موفقیت‌های سینمایی خود را تداوم بخشد. هافمن در فیلم همه مردان رئیس جمهور، نقش کارل برنشتاین گزارشگر جوان روزنامه واشینگتن پست را ایفا نمود. این فیلم که بعدها به یکی از مهم‌ترین فیلم‌های سیاسی تاریخ سینما بدل گردید داستان تقلب انتخاباتی در زمان ریچارد نیکسون را که به رسوایی واترگیت مشهور شد. روایت می‌کند. کارل برنشتاین با بازی هافمن در کنار شخصیت باب وودوارد با بازی رابرت ردفورد در این فیلم از محبوب‌ترین قهرمان‌های تاریخ سینما به شمار می‌آیند. سال ۱۹۷۹ داستین هافمن با حضور در فیلم کرامر علیه کرامر توانست اولین جایزه اسکار بازیگری خود را بدست آورد. فیلم نیز جوایز مهمی چون جایزه اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را تصاحب کرد.

دههٔ ۸۰ میلادی

دههٔ ۸۰ برای هافمن سرشار از موفقیت‌های سینمایی بود. وی در سال ۱۹۸۲ در فیلم بسیار پرفروش توتسی حضوری خاطره انگیز داشت و توانست در کنار نامزدی نقش اول جایزه اسکار، دو جایزه معتبر گلدن گلاب و بفتا را از آن خود کند. فروش فوق‌العاده توتسی در کنار نقدهای مثبت فیلم، هافمن را به عنوان یکی از معدود فاتحان گیشه که محبوب منتقدان سینما نیز می‌باشد تثبیت کرد. مرد بارانی ساخته بری لوینسون دیگر فیلم مطرح داستین هافمن در این دهه است که اکثر جوایز معتبر سینمایی از جمله اسکار نقش اول مرد را برای وی به ارمغان آورد. این فیلم نیز همچون فارغ‌التحصیل و کرامر علیه کرامر لقب پرفروش‌ترین فیلم سال را از آن خود کرد.

دههٔ ۹۰ میلادی

دهه ۹۰ آغاز میانسالی او و به هرحال کمتر شدن حضور وی در فیلم‌های شاخص هم بود با این همه حضور او در فیلم سگ را بجنبان محصول ۱۹۹۷ در کنار رابرت دنیرو چشمگیر بود؛ و توانست برای هفتمین بار نامزد جایزه اسکار نقش اول مرد شود. فیلم‌های دیک تریسی، هوک، قهرمان، شیوع، خفتگان، شهر دیوانه، بوفالوی آمریکایی و پیام‌آور: داستان ژاندارک دیگر کارهای وی در دههٔ ۹۰ می‌باشند.

هافمن در سال ۱۹۹۷ جایزه افتخاری گلدن گلاب و در سال ۱۹۹۹ جایزه یک عمر دستاورد بنیاد فیلم آمریکا را از آن خود کرد.

دههٔ ۲۰۰۰ میلادی

او در دههٔ جدید بر خلاف ده‌های پیشین در کارهای‌های مهمی حضور نیافت؛ و فیلم‌های هیئت منصفه فراری، در جستجوی ناکجاآباد، سرگذشت ناگوار، ملاقات با فاکرها، شهر گمشده، آخرین شانس هاروی ،فاکرهای کوچک و صداپیشگی در فیلمهای پاندای کونگ فو کار مهم‌ترین کارهای وی در هزاره جدید میلادی می‌باشند.

وی در مقام کارگردانی نیز اولین فیلم خود با نام کوارتت را در سال ۲۰۱۲ ساخت؛ که توانست به فروش قابل توجه ۵۹$ دست یابد.[۵] هافمن در سال ۲۰۱۳ به دلیل ابتلا به بیماری سرطان تحت عمل جراحی قرار گرفت؛ که حال جسمانی وی، پس از عمل خوب و مساعد توصیف شد.

امروزه داستین هافمن، در کنار رابرت دنیرو، جک نیکلسون و آل پاچینو به عنوان بزرگان بازیگری در سینمای مدرن شناخته می‌شوند.

جوایزاسکار

نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در «فارغ‌التحصیل» (۱۹۶۷)

نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در «کابوی نیمه شب» (۱۹۶۹)

نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در «لنی» (۱۹۷۴)

نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر به خاطر بازی در «توتسی» (۱۹۸۲)

برنده اسکار بهترین بازیگر مرد به خاطر بازی در «کرامر علیه کرامر» (۱۹۷۹)

برنده اسکار بهترین بازیگر مرد به خاطر بازی در «مرد بارانی» (۱۹۸۸)