آلفردو جیمز «اَل» پاچینو (زادهٔ ۲۵ آوریل ۱۹۴۰) بازیگر و کارگردان آمریکایی است. وی بیشتر برای شیوه بازیگری سبک متد، پرشور و برون گرا خود و با بازی در سه‌گانه پدرخوانده و فیلم‌های بعد از ظهر سگی، بوی خوش زن و صورت زخمی شناخته می‌شود. او تا به حال هشت بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده است. پاچینو در سال ۱۹۹۲ با بازی در نقش سرهنگ فرانک اسلید در فیلم بوی خوش زن توانست جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. لقب پاچینو سلطان است و او را شاهکار بازیگری در تمام ادوار تاریخ سینمای جهان می‌دانند.

پاچینو در سال ۱۹۶۹ و با بازی در فیلم ناتالی و من توانست خود را به عنوان یک بازیگر قدرتمند معرفی کند، اما بازی وی در مجموعه فیلم‌های سه قسمتی پدرخوانده نام وی را در لیست برترین‌ها قرار دارد. آل‌پاچینو بخاطر بازی در پدرخوانده برای اولین بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. او همچنین بخاطر بازی در فیلم‌های سرپیکو، بعدازظهر سگی، پدرخوانده: قسمت دوم و و عدالت برای همه ... نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد و همچنین به خاطر بازی در گلن‌گری گلن راس و دیک تریسی نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. در ضمن پاچینو دو بار برنده جایزه امی برای سریال‌های تو جک را نمی‌شناسی و فرشتگان در آمریکا شده است. جایزه امی، جایزه اسکار تلویزیونی است. او هم چنین در فیلم جک و جیل بازی ادام سندلر ایفای نقش کرده است
زندگی و آغاز
آل‌پاچینو متولد شهر نیویورک شرق هارلم است. پدرش سالواتوره، کارمند شرکت بیمه از نسل ایتالیایی-آمریکایی بود و مادرش رز نام داشت. پدر بزرگ و مادر بزرگ او در اصل اهل سیسیل بودند. زمانی که پاچینو ۲ سال بیشتر نداشت، پدر و مادرش از هم جدا شدند. مادرش به باغ‌وحش برانکس نقل مکان می‌کند تا با والدینش زندگی کند و پدرش نیز به کالیفرنیا رفته و به عنوان فروشنده بیمه و رستوران دار فعالیت می‌کند. پدر بزرگ و مادر بزرگ آل‌پاچینو از طرف مادری و هم از طرف پدری اهل سیسیل، ایتالیا هستند. وی در دوران جوانی و در حالی که بیش از ۲۲ سال از زندگی‌اش نمی‌گذشت، مادرش را از دست داد. پاچینو پیش از مرگ مادرش، زندگی چندان لذت‌بخشی را پشت سر نگذاشته بود و چون والدینش خیلی زود از هم جدا شده بودند مجبور شد به همراه مادرش به خانه پدربزرگش نقل مکان کرده و در آنجا اقامت کند.
در زمانی که آل‌پاچینو ۱۰ سال بود، بین دوستانش مشهور به سانی بود و خیلی دوست داشت که بازیکن بیسبال شود. دوستانش وی را بازیگر نیز خطاب می‌کردند. در دوران مدرسه زیاد فعال نبوده و خیلی از کلاس‌هایش، بجز کلاس انگلیسی، شرکت نمی‌کرد و نهایتاً نیز در سن ۱۷ سالگی ترک تحصیل کرد. مادرش با تصمیم ترک تحصیلش مخالف بود که به همین دلیل با هم بحث شدیدی کرده و در آخر آل‌پاچینو از خانه فرار می‌کند. در این دوره بود که وی برای کسب درآمد شروع به انجام کارهایی مانند پیغام رسانی یا نیروی خدماتی و نظافتی می‌کند. آل‌پاچینو از سن ۹ سالگی روی به کشیدن سیگار آورد و ماریجوانای معمولی مصرف می‌کرد اما هیچوقت مواد مخدر سنگین مصرف نکرد و معتاد نبود.[۱] دو نفر از بهترین دوستانش بخاطر مصرف بیش از حد مواد مخدر جان خود را از دست دادند. آل‌پاچینو همچنین بسیار دعوا کرده و در مدرسه به عنوان شخصی دردسرساز مشهور شناخته می‌شد. در نوجوانی شروع به بازیگری در نمایش‌های زیرزمینی کرد، ولی با پذیرش وی در اکتورز استودیو مخالفت شد. پاچینو برای اولین بار بعد از چهار سال در اچ بی استدیو تست داده بود. سپس وی به استودیوی دیگر برای نمایش پیوستد که در آنجا با معلم بازیگری به نام چارلی لایتون آشنا می‌شود که بعدها این دو دوستان نزدیک هم می‌شوند. در این دوره آل‌پاچینو بیکار بوده و شب‌ها را در خیابان، تئاتر یا خانه دوستانش می‌خوابید. در سال ۱۹۶۲ مادرش در سن ۴۳ سالگی از دنیا می‌رود و در همان سال، پدربزرگش مادری اش نیز از دنیا می‌رود. لی استراسبرگ اولین استاد او بود. او پس از مرگ مادر تمام وقت خود را صرف نمایش کرد، برای تجدید روحیه اش دو نمایش شاد برای کودکان اجرا کرد که در جک و لوبیای سحر آمیز و ماجراهای خیز بلند سر انجام موفق شد پول لازم برای ثبت نام در مدرسه بازیگری هربرت برگهوف را به دست بیاورد. آنجا زیر نظر چارلز لاتن آموزش خود را به عنوان یک بازیگر آماتور آغاز کرد.

بازیگری
دهه ۱۹۷۰

ورود او به عرصهٔ بازیگری را باید سال ۱۹۶۹ دانست. در همین سال در نمایش خیزش‌هایی برای صلح نقش مقابل ارل جونز بازیگر مطرح آن زمان تئاتر را به عهده گرفت. آل با قد کوتاه و صدای گرمش درخشید. او ۳ سال در اکتورز استودیو که پیش از این افتخار تربیت بازیگران بزرگ زمان مثل مونت کومری کلیف، مارلون براندو، مرلین مونرو و جیمز دین را داشت، در راه عشقش تحصیل کرد وآل هم در اکتورز استودیو شکوفا شد. جایزه تونی معتبرترین جایزه تئاتر بود، او در همین ابتدا برنده جایزه تونی بهترین بازیگر نقش مکمل شد. پاچینو در این سال در فیلم ناتالی و من بازی کرد و دو سال پس از آن نیز ایفای نقشی در وحشت در نیدل پارک را پذیرفت و در نقش یک معتاد به هروئین ظاهر شد. اما بازی در این دو فیلم هرگز او را راضی نکرد تا اینکه فرانسیس فورد کاپولا تصمیم به ساخت یکی از شاهکارهای تاریخ سینما یعنی فیلم پدرخوانده گرفت و نقش مایکل کورلئونه به او واگذار شد. در ابتدا کاپولا جک نیکلسون را برای ایفای نقش در پدرخوانده انتخاب کرد اما نیکلسون این پیشنهاد را رد کرد چراکه به گفته خودش نقش یک ایتالیایی را باید یک ایتالیایی بازی کند و با این کار ناخواسته بزرگترین شانس زندگی پاچینو را به او بخشید. پاچینو برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد که به آن نرسید. پاچینو در سال ۱۹۷۳ در فیلم‌های مترسک و سرپیکو بازی کرد. در فیلم مترسک ساخته جری شاتزبرگ وی در کنار بازیگر برجسته سینما جین هاکمن، نقش آدمی سرگشته را ایفا نمود. این فیلم علی‌رغم بردن نخل طلایی کن، در آمریکا با نقدهای مثبتی مواجه نشد. اما بی شک مهم‌ترین دستاورد پاچینو در این سال حضور در فیلم سرپیکو در نقش فرانک سرپیکو ساخته سیدنی لومت بود که وی توانست در این فیلم جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد و نامزدی جایزه اسکار را از آن خود کند تا جایگاه خود را به خوبی در سینما تثبیت کند.

از دیگر بازی‌های چشمگیر پاچینو در این دهه می‌توان به حضور درخشانش در فیلم‌های پدرخوانده ۲ (۱۹۷۴) ساخته فرانسیس فورد کاپولا، بعد از ظهر سگی (۱۹۷۵) به کارگردانی سیدنی لومت و و عدالت برای همه ساخته نورمن جویسون (۱۹۷۹) اشاره کرد او برای این سه بازی خود جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد را کسب کرد. بازی آل پاچینو در پدرخوانده ۲ چنان تحسین برانگیز بود که مجله نیوزویک شخصیت مایکل کورلئونه را به عنوان بزرگترین نقش آفرینی یک بازیگر به نقش یک شخصیت سنگدل در تاریخ سینما عنوان کرد و بنیاد فیلم آمریکا نیز در سال ۲۰۰۳، این نقش را به عنوان یازدهمین شخصیت ویلیان تاریخ سینما انتخاب کرد. پاچینو در همان سال بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد اما باز هم این جایزه نصیبش نشد اما در جشنواه‌ها و رسانه‌های دیگر مورد تحسین قرار گرفت. اما منتقدان، جایزهٔ گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد را به سبب بازی در سرپیکو به وی اهدا کردند. فیلم‌های بعد از ظهر سگی (۱۹۷۵)، بابی دیرفیلد (۱۹۷۷) و و عدالت برای همه (۱۹۷۹) از کارهای مورد تحسین و توجه او دراین دهه بودند. پاچینو برای بازی در همه این فیلم‌ها نامزد اسکار شد ولی بدان دست نیافت. او در این مورد می‌گوید:

        «من برای اسکار بازی نمی‌کنم، چون بازیگری عشق من است، عشقی که هرگز نمی‌توانم رهایش کنم»

او برای بازی در فیلم‌هایی چون کرامر علیه کرامر (۱۹۷۹)، اینک آخرالزمان و متولد چهارم ژوئیه (۱۹۸۹) دعوت شد ولی او این پیشنهادها را قبول نکرد. هنگامی که کاپولا برای فیلم اینک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچینو در یک جمله پاسخ منفی به او داد: «من با تو به جنگ نخواهم آمد».
در طول این دهه آل پاچینو چهار بار نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.

دهه ۱۹۸۰
دههٔ ۸۰ برای پاچینو چندان خوشایند نبود و وی در کارهای متوسطی چون انقلاب (۱۹۸۵) ساخته هیو هادسون و نویسنده، نویسنده (۱۹۸۲) ایفای نقش کرد ولی بی شک مهم‌ترین فیلم وی در این دهه حضور در نقش تونی مونتانا در فیلم صورت زخمی (۱۹۸۳) ساخته برایان دی پالما می‌باشد که نقش یک کوبایی تبار که به قاچاق کوکایین مشغول است را با بازی خیره کننده‌ای ارائه کرد و خشونت غریب مستتر در این شخصیت را به بهترین شکل ممکن به تصویر کشید. این فیلم به یک فیلم بسیار محبوب در سینمای جهان بدل شد و نقش مونتانا نیز ماندگار گشت. پاچینو برای ایفای این نقش نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام شد. دریای عشق (۱۹۸۹) آخرین فیلم وی در این دهه بود که در این فیلم بازگشتی خوبی داشت.

دهه ۱۹۹۰
اولین اجرای او در این دهه اجرای بوفالوی آمریکایی در سال ۱۹۸۴ در صحنه تئاتر بود. دههٔ ۱۹۹۰ را باید دههٔ نوینی برای پاچینو دانست، زیرا او که پس از بازی در فیلم انقلاب (۱۹۸۵) مبتلا به ذات الریه شده و مدت چهار سال نیز از عالم سینما دور مانده بود. از فیلم‌های معروف او در این دهه می‌توان به دیک تریسی، پدرخوانده ۳ (۱۹۹۰)، فرانکی و جانی (۱۹۹۱)، گلن‌گری گلن راس (۱۹۹۲)، راه کارلیتو (۱۹۹۳)، مخمصه (۱۹۹۵)، تالار شهر (۱۹۹۶)، وکیل مدافع شیطان، دنی براسکو (۱۹۹۷) و نفوذی (۱۹۹۸) اشاره کرد. اما برترین فیلم او در این دهه، گلن‌گری گلن راس و بوی خوش زن در سال ۱۹۹۲ است که برای هر دو آن‌ها نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد و برای ایفای نقش سرهنگ اسلید در بوی خوش زن برای اولین بار جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. او در این فیلم ایفاگر نقش مرد نابینایی بود که عشق به همنوع را به بهترین شکل ممکن بیان می‌کند. علاوه بر جایزه اسکار، جایزه گلدن گلاب بهترین بازیگر نقش اول مرد و جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم روتردام نیز برای این فیلم از سوی داوران به او اعطا شد. راجر ایبرت منتقد برجسته سینما این نقش آفرینی پاچینو را یکی از بهترین و پر مخاطره‌ترین کارهای زندگی وی توصیف می‌کند.[۲] در سال ۱۹۹۶ از سوی انجمن گوتام جایزه ویژه یک عمر فعالیت هنری نصیبش شد و پیش از آن نیز از سوی جشنواره فیلم سن‌سباستین، جایزه مشابهی به او اهدا شد. بازی او در راه کارلیتو، دیک ترسی و وکیل مدافع شیطان نیز یکی از بهترین اثرهای مثبت کارنامه او بود که مورد توجه همگان قرار گرفت و برای دو فیلم نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام شد و در گیشه نیز به پیروزی رسید و برای دیک ترسی بار دیگر نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. شیکاگو سان-تایمز در مورد نقش وی در وکیل مدافع شیطان نوشت: «شخصیت وی شیطانی است گرچه اچینو با سرور و نشاط این نقش را بازی کرده است». مخمصه ساخته مایکل مان بدون شک یکی از بهترین فیلم‌های پاچینو پس از پدرخوانده است که به مرور زمان به یک فیلم مرجع در گونه گنگستری تبدیل شد.

دهه ۲۰۰۰
در این دهه روند کاری پاچینو در عالم سینما به صورت سینوسی طی شد و آثار او بیشتر به سمت و سوی تجاری رفت و فیلم‌های او آمار فروش قابل توجی داشت. تازه‌کار (۲۰۰۳) اولین اثر قابل توجه او در این دهه بود. پاچینو در سال ۲۰۰۱ جایزه سیسیل ب دومیل جوایز گلدن گلوب یک عمر دستاورد را دریافت کرد. او در سال (۲۰۰۲) در فیلم بی خوابی ساخته کریستوفر نولان نقش یک کاراگاه را بازی کرد که در تعقیب یک قاتل حرفه‌ای است. بی خوابی در این دهه یک نقطه اوج برای او بود و این فیلم فروش قابل توجی را نیز تجربه کرد. پاچینو در سال (۲۰۰۳) با حضور درخشان خود در دو اپیزود سریال فرشتگان در آمریکا ساخته مایک نیکولز توانست اکثر جوایز معتبر تلویزیونی از جمله جایزه امی و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد را بدست آورد. تاجر ونیزی (۲۰۰۴) را باید یکی از بهترین فیلم‌های او از سال ۲۰۰۰ به بعد دانست. در ۲۰ اکتبر ۲۰۰۷ نیز جایزه یک عمر دستاورد بنیاد فیلم آمریکا به پاچینو اهدا شد.[۳] پاچینو بار دیگر در سال (۲۰۰۸) با رابرت دنیرو در قتل عادلانه ساخته جان اونت همراه شد. ۸۸ دقیقه (۲۰۰۸) آخرین اثر مطرح پاچینو در این دهه بود.
دهه ۲۰۱۰ تا به حال
پاچینو در این دهه نیز با توجه به کارنامه خود روند نزولی پیدا کرد. حضور در فیلم تلویزیونی تو جک را نمی‌شناسی (۲۰۱۰) ساخته بری لوینسون در نقش جک کورکیان بهترین دستاورد مهم پاچینو در در این دهه بود که وی توانست همه جوایز تلویزیونی از جمله ایمی و گلدن گلاب بهترین بازیگر نقش اول مرد سریال یا فیلم تلویزیونی را بدست آورد. او در مقام کارگردانی سومین فیلم خود را در ژانر مستند و نمایش در سال (۲۰۱۱) با نام سالومه ساخت که برگزارکنندگان جشنواره فیلم ونیز با اعطای جایزه افتخار فیلمساز ژیگر لوکولتر از آل پاچینو تقدیر کردند. این فیلم مستند/داستانی بر اساس نمایشنامه سالومه اسکار وایلد ساخته شده که روایتی از کتاب مقدس دربارهٔ سالومه و هرود، حاکم یهودیه است.[۴] پاچینو در همین سال مدال ملی هنر را از دستان باراک اوباما دریافت کرد. آل پاچینو در سال‌های (۲۰۱۴) و (۲۰۱۵) در فیلم‌های دنی کالینز و منگلهورن در نقش دو شخصیت ظاهر شد.

سبک بازی
پاچینو در بازیگری دارای سبک ویژه‌ای است و به واقع سرشار از استعداد است و به خوبی می‌تواند ایفاگر هر نقشی باشد. نکتهٔ برجسته در بیشتر بازیهای او این است که مخاطب را با خود همراه می‌سازد. صدای گرم و دلنشین او در بازی به پاچینو کمک فراوانی می‌کند، گویی اعضای بدنش همه هنگام بازی واقعاً بازیگر هستند. کمتر بازیگری در سینمای جهان می‌توان سراغ گرفت که نظیر پاچینو قدرت بازی با چشم را داشته باشد. چشمان پاچینو قدرت صحبت کردن با مخاطب را دارد و می‌توان برق خاصی را در دیدگان وی احساس کرد. این یکی از امتیازات منحصر به فرد او است و فیلم پدرخوانده ۲ اوج بازی وی با چشمهایش به شمار می‌رود. قدرت و تأثیر نگاه او صحنه‌های جاودانه‌ای را در تاریخ سینمای جهان خلق کرده‌است. به‌عنوان مثال بازی استثنایی او در سکانس مرگ سولاتسو و پلیس خیانت کار در فیلم پدرخوانده ۱، استعداد بی نظیرش را به نمایش می‌گذارد. در فیلم بوی خوش زن شاهد یک شاهکار در عرصه بازیگری هستیم. نقشی که از آن به عنوان یکی از بیادماندنی‌ترین نقش‌های تاریخ سینما یاد می‌شود. آل پاچینو همواره مورد ستایش منتقدین و مخاطبین قرار دارد و اکثر نقش‌هایش از زیباترین و ماندگارترین‌های تاریخ سینما به شمار می‌رود. امروزه پاچینو، در کنار رابرت دنیرو، جک نیکلسون و داستین هافمن به عنوان بزرگان بازیگری در سینمای مدرن شناخته می‌شوند.

زندگی شخصی
پاچینو تاکنون ازدواج نکرده‌است اما سه فرزند به او منسوب است که یکی از آنان دختری به نام جولی ماریاست (متولد ۱۹۸۸) که در پی رابطهٔ چندین ساله‌اش با مربی بازیگری آموزشگاه لی استراسبرگ، «جن ترنت»، به دنیا آمد و دو فرزند دیگر دوقلوهایی با نام‌های انتون و اولیویا هستند (متولد ۲۰۰۱) که آن‌ها نیز ثمرهٔ رابطه ناموفقش با بورلی دی آنجلو بودند. همچنین در مصاحبه‌ای اینگونه از روزهای مدرسه و سپس جوانی می‌گوید: «معلم‌های من در مدرسه همیشه می‌گفتند: «آل پاکانی»، «پاکانو». و من می‌گفتم: "نه، پاچینو" و می‌گفتم: "چ، چینو، پاچینو."». «شاید تنها چیزی که واقعاً در مدرسه یاد گرفتم اسم خودم بود.» اولین کسی که اسمم را درست تلفظ کرد لی استراسبرگ بود. هنگامی که برای اولین بار در کلاس بازیگری ام اسمم را صحیح تلفظ کرد گفتم: "از این یارو خوشم می آد!"[۵] در کنار بازیگری در سینما، وی در عرصه نمایشی نیز فعالیت دارد. آل‌پاچینو همچنین از طرفداران شکسپیر بوده و نمایشی با نام در جستجوی ریچارد را که شکسپیر نوشته، کارگردانی کرده است.

سخنان و نظرات پاچینو

«مایکل کورلئونه در فیلم پدرخوانده مشکل‌ترین نقشی بود که بازی کرده‌ام. من او را به‌عنوان یک گنگستر نمی‌دیدم؛ احساس می‌کردم قدرت او در کیفیت معماگونه نهفته بود. متأسفانه استودیو نمی‌توانست این مسئله را در ابتدا ببیند و درصدد بودند که من را اخراج کنند و هیچ فرد دیگری به‌جز فرانسیس فورد کاپولا مرا برای این نقش نمی‌خواست.»
«مردم فکر می‌کنند بین من و رابرت دنیرو رقابت وجود دارد. من می‌دانم که بابی (نام مستعار دنیرو) خیلی خوب است. او برای من یک دوست است و ما با هم نکات مشترک زیادی داریم. من عاشق نقش‌های کمدی او هستم؛ او واقعاً یک نابغه است.»

فیلم‌شناسی
فیلم‌ها و سریال‌ها
سال     عنوان     نقش     جایزه
۱۹۶۹     ناتالی و من     تونی     شروع کار
۱۹۷۱     وحشت در نیدل پارک     بابی    
۱۹۷۲     پدرخوانده     مایکل کورلئونه     جایزه ویژه دیوید دی دوناتلو
نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد
جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد هیئت ملی بازبینی فیلم
جایزه بهترین بازیگر انجمن ملی منتقدان فیلم
نامزد جایزه بفتا بهترین بازیگر تازه‌وارد
نامزد جایزه بهترین بازیگر جایزه گلدن گلوب
۱۹۷۳     مترسک     لیون    
۱۹۷۳     سرپیکو     فرانک سرپیکو     جایزه دیوید دی دوناتلوبهترین بازیگر نقش اول مرد
نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد
برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم درام
جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد هیئت ملی بازبینی فیلم
نامزد جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش اول مرد
جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک بهترین بازیگر نقش اول مرد
جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد انجمن منتقدان فیلم فرانسه
۱۹۷۴     پدرخوانده ۲     مایکل کورلئونه     نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد
برنده جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش اول مرد
نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم درام
۱۹۷۵     بعدازظهر سگی     سانی ورتزیک     نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد
نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم درام
برنده جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش اول مرد
جایزه بهترین بازیگر جشنواره فیلم سن‌سباستین
جایزه بهترین بازیگر انجمن منتقدان فیلم کانزاس سیتی
جایزه بهترین بازیگر منتقدان فیلم لس آنجلس
نامزد جایزه بهترین بازیگر حلقه منتقدان فیلم نیویورک
۱۹۷۷     بابی دیرفیلد     بابی دیرفیلد     نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم درام
۱۹۷۹     و عدالت برای همه ...     آرتور کیرکلند     جایزه بهترین بازیگر جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری
نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد
نامزد جایزه فیلم آمریکا برای بهترین بازیگر نقش اول مرد
نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم درام
جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره بین‌المللی فیلم ماردل پلاتا
۱۹۸۰     گشت زنی     استیو برنز    
۱۹۸۲     نویسنده! نویسنده!     ایوان تراوالیان     نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد
۱۹۸۳     صورت زخمی     تونی مونتانا     نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم درام
۱۹۸۵     انقلاب     تام داب    
۱۹۸۹     دریای عشق     فرانک کلر     نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم درام
۱۹۹۰     بدنام محلی     گراهام    
۱۹۹۰     دیک تریسی     آلفونس کاپریس     جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد در جالب‌ترین فیلم کمدی آمریکایی
نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد
نامزد جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش مکمل مرد
نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد انجمن منتقدان فیلم شیکاگو
نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد
نامزد جایزه انجمن ملی منتقدان فیلم بهترین بازیگر نقش مکمل مرد
۱۹۹۰     پدرخوانده ۳     مایکل کورلئونه     نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد
۱۹۹۱     فرانکی و جانی     جانی    
۱۹۹۲     گلن‌گری گلن راس     ریکی روما     جایزه بهترین بازیگر جشنواره بین‌المللی فیلم وایادولید
نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد
نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد انجمن منتقدان فیلم شیکاگو
نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل مرد
۱۹۹۲     بوی خوش زن     فرانک اسلید     برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد
برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد
برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره بین‌المللی فیلم روتردام
نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد انجمن منتقدان فیلم شیکاگو
نمازد جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد حلقه منتقدان فیلم نیویورک
۱۹۹۳     راه کارلیتو     کارلیتو     نامزد جایزه دیوید دی دوناتلو بهترین بازیگر نقش اول مرد
روبان نقره‌ای سندیکای ملی روزنامه نگاران فیلم ایتالیا
۱۹۹۵     دو بیت     پدر بزرگ    
۱۹۹۵     مخمصه     ستوان وینسنت هانا    
۱۹۹۶     تالار شهر     جان پاپاس    
۱۹۹۷     دنی براسکو     بنجامین روگیرو     نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد انجمن منتقدان فیلم شیکاگو
برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد انجمن منتقدان فیلم بوستون
۱۹۹۷     وکیل مدافع شیطان     جان میلتون     نامزد جایزه ساترن بهترین بازیگر مرد
نامزد جایزه سینمایی ام‌تی‌وی
برنده جایزه ماتراویل
۱۹۹۹     نفوذی     لوول برگمن     نامزد جایزه ستلایت بهترین بازیگر نقش اول مرد
۱۹۹۹     هر یکشنبه کذایی     تونی دآماتو     نامزد جایزه بازیگر محبوب فیلم‌های پرفروش نقش اول مرد شرکت بلاکباستر
۲۰۰۰     قهوه چینی     هری لوین     کارگردان
۲۰۰۲     بی‌خوابی     ویل دورمر     نامزد جایزه بازیگر سال نقش اول مرد انجمن منتقدان فیلم لندن
۲۰۰۲     سیمون     ویکتورترانسکای    
۲۰۰۲     مردمی که من می‌شناسم     الی وورمن    
۲۰۰۳     تازه‌کار     والتربورک    
۲۰۰۳     جیلی     استارکمن    
۲۰۰۳     فرشتگان در آمریکا     روی کاهن     برنده جایزه امی بهترین بازیگر نقش اول مرد - فیلم تلویزیونی
برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - مینی سریال
نامزد جایزه ستلایت بهترین بازیگر مرد - مینی سریال
نامزد جایزه انجمن منتقدان تلویزیون موفقیت‌های فردی - درام
۲۰۰۴     تاجر ونیزی     شیلوک    
۲۰۰۵     دو نفر برای پول     والترآبرامز    
۲۰۰۷     سیزده یار اوشن     ویلی بانک     نامزد جوایز برگزیده نوجوانان شبکه فاکس
۲۰۰۷     ۸۸ دقیقه     دکتر جک گرام    
۲۰۰۸     قتل عادلانه     دیوید فیسک    
۲۰۱۰     تو جک را نمی‌شناسی     دکتر جک کورکیان     برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - مینی سریال
برنده جایزه امی بهترین بازیگر مرد - فیلم تلویزیونی
برنده جایزه انجمن بازیگران بهترین بازیگر نقش اول مرد - مینی سریال
۲۰۱۱     پسر هیچ‌کس     کارآگاه استنفورد    
۲۰۱۱     جک و جیل     خودش    
۲۰۱۲     شوی بچه‌ها     وال    
۲۰۱۳     فیل اسپکتور     فیل اسپکتور     نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - مینی سریال
نامزد جایزه امی بهترین بازیگر مرد - فیلم تلویزیونی
نامزد جایزه ستلایت بهترین بازیگر مرد - مینی سریال
نامزد جایزه انجمن بازیگران بهترین بازیگر نقش اول مرد - مینی سریال
۲۰۱۴     منگلهورن     ای. جی منگلهورن    
۲۰۱۴     تحقیر     سیمون آکسلر    
۲۰۱۵     دنی کالینز     دنی کالینز     نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد کمدی/موزیکال    
۲۰۱۶     سوء رفتار     چارلز آبرامز     این فیلم که با بودجه‌ای 11 میلیون دلار ساخته شده، با بازخورد منفی منتقدین همراه بود، وندی ایده، منتقد آبزرور با دادن یک ستاره از پنج ستاره، عنوان کرد که می‌توان این فیلم را در مدارس فیلمسازی به عنوان نمونه‌ای از چگونه فیلم نساختن نشان داد- فیلم درام

صحنه‌ها مستندها بازی‌ها
تئاتر
سال     عنوان     نقش     جایزه
۱۹۶۷     بیدار خواندن        
۱۹۶۷     آمریکا، هورا        
۱۹۶۸     سرخ پوستی که برانکس را می‌خواهد     مورف     برنده جایزه اوبی بهترین بازیگر تئاتر سال
۱۹۶۹     آیا ببر کراوات می‌زند؟     بیکهام     برنده جایزه تونی بهترین بازیگر نقش اول مرد
برنده جایزه جهانی تئاتر
۱۹۷۵     ظهور آرتورو        
۱۹۷۷     آموزش اصلی پاولو هامل     پاولو هامل     برنده جایزه تونی بهترین بازیگر نقش اول مرد
برنده جایزه دراما دسک بهترین بازی بازیگر مرد
۱۹۷۷     ریچارد     ریچارد، دوک گلاستر    
۱۹۸۳     بوفالوی آمریکایی     والتر کول     نامزد جایزه دراما دسک بهترین بازی بازیگر مرد
۱۹۸۵     محلی ننگین     گراهام    
۱۹۸۸     ژولیوس سزار     ژولیوس سزار    
۱۹۹۲     سالومه     هرود آنتیپاس    
۱۹۹۶     هیویی     ایری اسمیت    
۱۹۹۸     اوکادیس     اوکادیس کریستین    
۲۰۰۵     یتیم     هارولد    
۲۰۱۰     تاجر ونیزی     شایلوک     نامزد جایزه تونی بهترین بازیگر نقش اول مرد
نامزد جایزه دراما دسک بهترین بازی بازیگر مرد
۲۰۱۲     گلن‌گری گلن راس     شلی لونه    
۲۰۱۵     عروسک چینی     میکی راس    

بازی‌های ویدئویی
سال     عنوان     نقش     نکته
۲۰۰۶     صورت زخمی: دنیا برای شماست     تونی مونتانا    
مستند
سال     عنوان     نقش     نکته
۱۹۹۰     مدونا: حقیقت یا جرات     خودش    
۱۹۹۶     در جستجوی ریچارد     کارگردان / راوی / ریچارد سوم     برنده جایزه بهترین کارگردانی مستند انجمن کارگردانان آمریکا
۱۹۹۷     قیر     خودش    
۲۰۰۱     آمریکا: ادای احترام به قهرمانان     خودش    
۲۰۰۹     من می‌دانستم که شما بودی     خودش    
۲۰۱۱     اسپانیا کوچک     خودش    
۲۰۱۱     وایلد سالومه     کارگردان / هیرود بزرگ    
۲۰۱۲     ریخته گری     خودش    

جوایز و افتخارات
شامل لیست دست‌آوردها شخصیتی و فردی.
فردی و ویژه

    ۱۹۶۹ - جایزه دراما دسک برای عملکرد فوق‌العاده
    ۱۹۷۵ - جایزه گلدن اپل
    ۱۹۷۶ - نامزد و کسب رتبه دوم جایزه برگزیده مردم
    ۱۹۷۷ - برنده جایزه تونی
    ۱۹۹۲ - جایزه تعالی بازیگری در فیلم جشنواره فیلم بوستون
    ۱۹۹۴ - جایزه افتخاری شیر طلایی جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز
    ۱۹۹۶ - جایزه دونوستیا برای یک عمر دستاورد جشنواره بین‌المللی فیلم سن‌سباستین
    ۱۹۹۶ - جایزه گاتهام برای یک عمر دستاورد
    ۲۰۰۰ - جشن بزرگداشت در جامعه فیلم مرکز لینکلن
    ۲۰۰۱ - جایزه سیسیل ب دومیل جوایز گلدن گلوب
    ۲۰۰۵ - جایزه فیلمخانه آمریکا
    ۲۰۰۶ - حامی افتخاری انجمن فلسفه دانشگاه‌های برتر جهان
    ۲۰۰۷ - جایزه یک عمر دستاورد بنیاد فیلم آمریکا
    ۲۰۰۹ - جایزه ستلایت ویژه داوران برای بهترین بازیگر فیزیکی
    ۲۰۰۹ - جایزه یک عمر دستاورد جشنواره بین‌المللی فیلم رم
    ۲۰۱۱ - دریافت مدال ملی هنر
    ۲۰۱۱ - جایزه افتخاری فیلمساز جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز
    ۲۰۱۱ - شیر طلایی دگرباشان جنسی جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز
    ۲۰۱۲ - جایزه ولتا رئیس‌جمهور ایرلند در جشنواره بین‌المللی فیلم دوبلین جیمسون

دیگر
افتخارات در رتبه‌ها و رای‌های نظرسنجی در وب سایت‌ها رسانه‌ها کانال‌ها و مجلات معتبر.
رای یا رتبه
بزرگترین ستاره بازیگری فیلم‌های سینمایی در تمام دوران‌ها - نظرسنجی کانال ۴
دومین بازیگر برتر تاریخ سینمای جهان - نظرسنجی فیلم ۴ در اکتبر ۲۰۰۴
رتبه ۴ام امپراتوری صد ستاره فیلم‌های سینمایی - مجله امپایر در اکتبر ۱۹۹۷
رتبه ۲۷ام بهترین و بزرگترین بازیگر جهان در تمام دوران‌ها - مجله پریمیر در سال ۲۰۰۵
بزگترین ستاره فیلم‌های سینمایی در تاریخ - مجله سرگرمی هفتگی
رتبه ۱۱ام ۱۰۰ قهرمان و شرور در ۱۰۰ سال... ۱۰۰ قهرمان و شرور به انتخاب بفا برای بازی در نقش مایکل کورلئونه پدرخوانده: قسمت دوم
رتبه ۵۸ام ۱۰۰ نقل‌قول در ۱۰۰ سال...۱۰۰ نقل قول به انتخاب بفا در نقش مایکل کورلئونه پدرخوانده: قسمت دوم - "دوستانت رو نزدیک نگه دار، دشمنانت رو نزدیک‌تر"
رتبه ۲۱ام در ۱۰۰ شخصیت برتر در ۱۰۰ شخصیت...۱۰۰ شخصیت به انتخاب بفا در نقش مایکل کورلئونه پدرخوانده: قسمت دوم بنیاد فیلم آمریکا
رتبه ۶۱ام ۱۰۰ نقل‌قول برتر در ۱۰۰ سال...۱۰۰ نقل قول به انتخاب بفا در نقش تونی مونتانا صورت زخمی - "به دوست کوچیک من «سلام» کن!"
رتبه ۲۴ام بزرگترین شخصیت‌های فیلم - تونی مونتانا در صورت زخمی - مجله امپایر
رتبه ۷۴ام بزرگترین شخصیت‌های فیلم - تونی مونتانا در صورت زخمی - مجله پریمیر
رتبه ۸۶ام ۱۰۰ نقل‌قول برتر در ۱۰۰ سال...۱۰۰ نقل قول به انتخاب بفا در نقش سانی ورتزیک بعدازظهر سگی - "آتیکا! آتیکا!"
رتبه ۴ام بزرگترین شخصیت‌های اول سینما در نقش سانی ورتزیک بعدازظهر سگی - مجله پریمیر
رتبه ۱۱ام ۱۰۰ قهرمان و شرور در ۱۰۰ سال... ۱۰۰ قهرمان و شرور به انتخاب بفا برای بازی در نقش فرانک سرپیکو سرپیکو