لورن باکال (به انگلیسی: Lauren Bacall) (زاده ۱۶ سپتامبر ۱۹۲۴ – مرگ ۱۲ اوت ۲۰۱۴) خواننده و بازیگر آمریکایی بود که با داشتن نگاه‌های گیرا و صدایی متمایز چهره‌ای شناخته شده‌است. او در سال ۲۰۰۹ از سمت بنیاد فیلم آمریکا به عنوان بهترین ستاره زن قرن بیستم سینمای کلاسیک هالیوود نامگذاری شد و در همان سال در جهت «به‌رسمیت‌شناساندن نقش اصلی او در عصر طلایی تصاویر متحرک»، جایزه افتخاری آکادمی را از آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک دریافت کرد.

زندگی‌نامه

لورن باکال با نام اصلی بتی جوان پریسکی (به انگلیسی: Betty Joan Perske) در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط در نیویورک به دنیا آمد ابتدا آموزش باله دید و سپس به بازیگری علاقه‌مند شد و در آکادمی هنرهای دراماتیک درس خواند و همان‌جا بود که با بازیگرانی چون کرک داگلاس آشنا شد. نخستین تجربهٔ تئاتری اش با استقبال روبرو نشد و اجباراً به کار برای مجله‌های مد روی آورد.

عکسش که روی مجلهٔ هارپرز بازار منتشر شد توجه همسر هاوارد هاکس کارگردان را به سوی خود جلب کرد و از او تست گرفته شد و بدین ترتیب بود که در فیلم داشتن و نداشتن (۱۹۴۴) بازی کرد.

در زمان فیلمبرداری یکی از فیلم‌ها با هامفری بوگارت آشنا شد و یک سال بعد با هم ازدواج کردند آن‌ها تا سال ۱۹۵۷ یعنی تا زمان مرگ بوگارت بر اثر سرطان دو فیلم دیگر را با هم بازی کردند.

باکال در سال ۱۹۷۹ کتاب زندگینامه‌اش را تحت عنوان روی پای خودم منتشر کرد.

در سال ۱۹۷۴ در فیلم پر ستاره قتل در قطار سریع‌السیر شرق بازی کرد که اقتباسی از یکی از داستان‌های جنایی آگاتا کریستی بود.

باکال با حضورش در فیلم تیرانداز (۱۹۷۶) برای جان وین که بر اثر بیماری سرطان در شرف مرگ بود نوعی تسلی خاطر محسوب می‌شد.

صدای خش دار و جذاب باکال هنوز خواستار زیادی دارد و بنابراین در سنین هشتاد سالگی نیز صدای روی تصویر انواع و اقسام آگهی‌ها از غذای گربه تا تورهای مسافر کشتی‌های تفریحی را تأمین می‌کند.

بخشی از جوایز و افتخارات

کاندیدای بفتای بهترین بازیگر مکمل زن برای فیلم آینه دو چهره دارد در سال ۱۹۹۶

درگذشت

او در تاریخ ۱۲ اوت ۲۰۱۴ درگذشت.

بخشی از فیلم‌شناسی