قسمت اول فیلم ترون در سال 1982 ساخته شد و به این ترتیب  وقفه ای که بین ساخت دو قسمت بوجود آمده 28 سال است! البته شاید این مدت زمان طولانی چندان تعجب برانگیز نباشد ، اما فیلم ترون سال 1982 ، یک فیلم تخیلی مربوط به آینده بود که ایده های کهنه و البته بسیار عجیب و غریب زیادی در خود داشت! در واقع در آن سالها که بحث پیشرفت تکنولوژی به شکلی عجیب و بسیار بلند پروازانه تر از حد معمول دنبال می شد ( با توجه به دانش و علم موجود در آن زمان ) باعث شد تا فیلمی نیز با عنوان ترون ساخته شود که درباره گیر افتادن انسان در درون یک برنامه کامپیوتری بود!. 28 سال گذشت تا اینکه ظاهرا صاحبان کمپانی دیزنی به این فکر افتادند که با وجود محبوبیت و فراگیر شدن فناوری 3D و البته پولساز بودن آن ، نسخه ای جدید از فیلم ترون که البته فناوری سه بعدی کاملا به موضوعش می خورد ، بسازند. شخصا در آن زمان بازی ویدئویی ترون را بیشتر می پسندیدم تا فیلمش! ( شاید به دلیل این بود که اصلا نمی دانستیم کامپیوتر چیست!)

سم ( گارت هدلوند ) فرزند برنامه نویس بسیار باهوشی به نام کوین فلین ( جف بریجز ) است که در اواخر دهه ی هشتاد بعد از اینکه روی یک برنامه کامپیوتری تحقیق می کرد،  به شکلی ناگهانی و مشکوک مفقود شد. اکنون سم مدتهاست که به تنهایی سعی در یافتن دلیل مفقود شدن پدرش دارد و بنظر می رسد که هرگز نتواند به هدف خودش برسد. آلن برادلی ( بروس بوکسلیتنر ) ، دوست قدیمی کوین ، به تازگی به سم گفته است که صفحه ای مجهول به دستش رسیده که به نظر می رسد از طرف پدرش باشد! حالا سم که بسیار کنجکاو شده است تصمیم می گیرد که به هر شکل ممکن از قضیه مطلع شود ، اما بعد از مدتی متوجه می شود که خودش در دنیایی دیجیتالی قرار گرفته است که باید برای زنده ماندن از تمام موانع عبور کند ، درست مانند پدرش که به مدت 20 سال در این دنیا گرفتار بوده است!

میراث به مانند قسمت اول داستان چندان گیرایی ندارد و مشکل و کهنه بودن از سر و رویش می بارد، اگر شما به قسمت اول فیلم نگاهی بياندازيد متوجه این موضوع خواهید شد که بازیگران فیلم در حال دادن اطلاعات کاملا بی ربطی درباره دیجیتال و دنیای کامپیوتر هستند، اما در میراث شما دیگر آن اطلاعات کذایی را به مانند گذشته نخواهید دید اما دیالوگهای فرمالیته و کلیشه ای  که در دهه هشتاد میلادی مد بود ، همچنان در فیلم وجود دارند. شما در میراث ، دیالوگهایی نظیر " بازی تمامه " ، " این پایان زندگی توست " و..  را همچنان خواهید شنید و اگر بخواهم خلاصه کنم باید بگویم که نباید انتظار فیلمنامه چندان قرص و محکمی از میراث را داشته باشید.

اما جذاب ترین و شاید تنها بخش قدرتمند فیلم ، جلوه های ویژه آن است. کمپانی دیزنی که ولخرجی زیادی برای ساخت این فیلم انجام داده، توانسته محیط میراث که متشکل از یک بازی کامپیوتری است ( به قول خود فیلم ) را تماما سه بعدی بسازد. جوزف کازینسکی ، کارگردان این فیلم که میراث اولین تجربه فیلمسازی اش به حساب می آید ( تقریبا تا بحال هیچ کار سینمایی انجام نداده است!) در بخش فیلمنامه و روایت داستان نتوانسته تاثیر مثبتی بر تماشاگر بگذارد و بیننده را ناچار کرده که بعد از 28 سال باز هم دیالوگهای سطحی فیلم را تحمل کند ، اما در بخش جلوه های ویژه همانطور که گفته شده ، بودجه بالا و تبلیغی عظیمی که دیزنی برای این  فیلم انجام داد ( مخصوصا بخش سه بعدی ) باعث شد که انتظارات از این فیلم بالا برود و حالا هم که فیلم اکران شده ، مشاهده می کنیم که این تبلیغات چندان هم بی دلیل نبوده. فناوری که در جلوه های ویژه فیلم میراث به کار گرفته شده است ، شکلی کاملا منحصر به فرد از ادغام محیط واقعی با دنیای دیجیتالی است. شما دیگر مانند گذشته این احساس را نخواهید داشت که بازیگران از جلوه های ویژه جدا هستند ، در میراث بازیگران و جلوه های ویژه در کنار هم موفق به خلق صحنه های هایی شده اند که شما احساس خواهید کرد محیط فیلم دکور است! اما جالب ترین بخش این جلوه های ویژه مربوط به قسمتی می شود که در آن کلو (یک برنامه کامپیوتری است ) با چهره جوان شده بریجز در فیلم حضور پیدا می کند! در واقع این تکنولوژی قبلا به شکلی دیگر در فیلم مورد عجیب بنجامین باتن بر روی براد پیت اجرا شده بود و در این فیلم نیز بریجز 61 ساله را چند ده سال کوچکتر کرده است!.

بریجز به همراه بروس باکسلیتر تنها بازیگرانی هستند که در هر دو قسمت فیلم حضور داشته اند. بریجز شناخته شده ترین چهره برای تماشاگر است، ولی او به مانند 28 سال پیش  نمی تواند در نقش کوین باورپذیر باشد. البته باید قبول کنیم که بریجز در دهه هشتاد نیز گزینه مناسبی برای ایفای نقش کوین نبود و امروز که دیگر او یک بازیگر بسیار شناخته شده و البته صاحب سبک است ، وضع بدتر هم شده و انتقادها از او نیز بخاطر حضور در این فیلم زیاد است. البته میراث فیلمی نیست که بازیگر محور باشد ، و بهترین دلیل برای اینکه بازیگران فیلم نمی توانند خودنمایی کنند این است که تمام تمرکز فیلم بر روی جلوه های ویژه است و علنا تمام بازیگران را در خدمت کامپیوتر هستند.

میراث از جمله فیلمهایی است که باید آن را حتما 3 بعدی ببینید یا حتی الامکان آن را با کیفیت عالی ببینید تا از آن لذت ببرید. جلوه های ویژه فیلم جذاب هستند و می تواند برای دوستداران ژانر علمی - تخیلی جذاب باشد. اما اگر دنبال فیلمی هستید که نکته ی جدیدی را به شما آموزش دهد و یا باعث شود شما به سبک فیلم نولان،  فکر فرو روید، میراث فیلم مورد نظر شما نیست.