ارنست افرون بورگناینو (به انگلیسی: Ermes Effron Borgnino) (زاده ۲۴ ژانویه ۱۹۱۷ - درگذشته ۸ ژوئیه ۲۰۱۲) بازیگر کهنه کار سینما و تلویزیون آمریکا که بیش از شش دهه به‌طور مستمر در سینما و تلویزیون فعالیت داشت.

زندگی‌نامه

ارنست بورگناین با نام اصلی ارنست افرون بورگناینو در ۲۴ ژانویه ۱۹۱۷ در کامدن ایالت کنتیکت از خانواده‌ای ایتالیایی تبار به دنیا آمد.

هنگامی که دو ساله بود، والدینش از یکدیگر جدا شدند؛ او نیز به همراه مادرش برای زندگی به ایتالیا سفر کرد. در سال ۱۹۲۳ نام فامیلی وی به بورگناین تغییر یافت.

در سال ۱۹۳۵ به نیروی دریایی آمریکا ملحق شد؛ و در جنگ جهانی دوم حضور یافت. بعد از پایان جنگ در حالی که هیچ شغل مشخصی نداشت با تشویق مادرش به تئاتر گرایش پیدا کرد و دههٔ ۴۰ را با ایفای نقش در تئاترهای مختلفی از جمله هاروی (۱۹۴۹، به نقش یک پرستار) به پایان برد.

او برای اولین بار در سال ۱۹۵۱ جلوی دوربین سینما رفت و در فیلم‌های سوت در اتون فالز ساخته رابرت زیودماک و دسته جنایتکاران (نام دیگر: چهره بیادماندنی) ساخته رابرت پاریش نقش کوتاهی ایفا نمود. بی شک اولین دستاورد مهم بورگناین در دنیای سینما حضور در فیلم از اینجا تا ابدیت (۱۹۵۳) ساخته تحسین‌برانگیز فرد زینمان می‌باشد. او در این فیلم به نقش گروهبانی به نام فاتسو که موجبات مرگ ماجیو (با بازی فرانک سیناترا) را فراهم می‌آورد و خود نیز سرانجام توسط رابرت ای لی پرویت (با بازی مونتگومری کلیفت) از پای در می‌آید ایفای نقش می‌کند

پس از این فیلم حضور در فیلم‌های جانی گیتار (نیکلاس ری)، وراکروس (رابرت آلدریچ)، در جستجوی پناهگاه (نیکلاس ری) و روز بد در بلک راک (جان استرجز) او را به عنوان یکی از موفق‌ترین بازیگران نقش مکمل دههٔ ۵۰ ثبت می‌کند.

اما بورگناین با وجود قیافه نافرم خود خواهان حضور پر رنگ تر و حتی نقش اول در فیلم‌ها بود کاری که در نیمه دههٔ ۵۰ با وجود ستارگان نوظهوری چون مارلون براندو، مونتگومری کلیفت، جیمز دین و چارلتون هستون و ستارگان پا به سن گذاشته‌ای چون هامفری بوگارت، جیمز استوارت، گری کوپر، کری گرانت و جان وین که هنوز هم بازیگران محبوبی بودند کار بسیار دشواری بود. اما بورگناین با پشتکاری مثال زدنی توانست به این مهم دست یابد.

حضور در فیلم مارتی (۱۹۵۵ ساخته دلبرت من) براساس نمایشنامه از پدی چایفسکی که بی شک خاطره انگیزترین بازی بورگناین در عالم سینما می‌باشد.

بورگناین در این فیلم به نقش قصابی مهربان و صمیمی توانست با وجود رقبای سرسختی چون جیمز کاگنی، اسپنسر تریسی، جیمز دین و فرانک سیناترا اسکار نقش اول مرد را تصاحب کند، مارتی بی شک یکی از موفق‌ترین فیلم‌های عصر طلایی هالیوود می‌باشد؛ این فیلم توانست سه جایزه اسکار دیگر (بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بهترین فیلمنامه) و نخل طلای جشنواره فیلم کن را نیز بدست آورد.

پس از فیلم مارتی، بورگناین در آثار متعددی ایفای نقش کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به سه مرد شجاع (۱۹۵۶، به همراه ری میلند)، جوبال (۱۹۵۶، دلمر دیویس)، بهترین چیز در زندگی آزادیه (۱۹۵۶، مایکل کورتیز)، وایکینگ‌ها (۱۹۵۸، به همراه کرک داگلاس و تونی کورتیس)، باراباس (۱۹۶۱، ریچارد فلیشر)، پرواز بر فراز فونیکس (۱۹۶۵، رابرت آلدریچ)، دوازده مرد خبیث (۱۹۶۷، رابرت آلدریچ) اشاره کرد.

اما مطمئناً دیگر افتخار مهم بورگناین حضور در شاهکار فراموش نشدنی این گروه خشن (۱۹۶۹) ساخته هنرمند برجسته سینما سام پکینپا می‌باشد او به نقش داتچ یکی از اعضای دسته وحشی در کنار ویلیام هولدن (به نقش پایک بیشاپ) حضور پر رنگی در این وسترن کلاسیک داشت.

ماجرای پوزیدون (۱۹۷۲، رونالد نیم)، معشوقه‌ها (۱۹۹۲، با بازی رابرت دنیرو)، قرمز۲۰۱۰ (با بازی بروس ویلیس)، سه سری نا موفق از فیلم دوازده مرد خبیث در سال‌های (۱۹۸۵، ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸) و سریال تلویزیونی Airwolf وER دیگر کارهای وی در دنیای سینما و تلویزیون می‌باشد.

زندگی خصوصی

وی ۵ بار ازدواج کرده و صاحب چهار فرزند می‌باشد.

در سال ۱۹۵۱ او به همراه همسر اولش «رودا کمینس» به لس آنجلس، کالیفرنیا نقل مکان کرد.

خانم کتی جورادو (۱۹۲۴–۲۰۰۲) بازیگر فیلم‌های سر ظهر و جک یک چشم در بین سال‌های (۱۹۵۹ تا ۱۹۶۳) همسر بورگناین بود.

جوایز

جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول مرد در نهمین دوره

جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد فیلم درام در سیزدهمین دوره

جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک برای بهترین بازیگر نقش اول مرد

جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد