ملک‌جهان خزایی طراح صحنه و لباس در سینمای و تئاتر ایران است. «شازده احتجاب» به کارگردانی بهمن فرمان آرا نخستین طراحی صحنه او در ایران است.

زندگی‌نامه

ملک‌جهان خزایی سال ۱۳۲۸ خورشیدی در روستای حیدرآباد شهرستان تربت حیدریه متولد شد.

در چهارده سالگی به انگلستان رفت و در سن شانزده سالگی وارد دانشگاه شد. وی در سال ۱۹۶۷م در رشته هنرهای زیبا (نقاشی و مجسمه‌سازی) از دانشگاه لندن فارغ‌التحصیل شد و در ۱۹۷۲م در رشته مدیریت هنری از مدرسه «افلید یونیورسیتی کالج لندن» فوق لیسانس گرفت و دوره کارآموزی را در «رویال‌شکسپیر» گذراند.

او پیش از شروع فعالیت در سینما، سال ۱۹۷۰م در «رویال‌کورت» لندن طراح صحنه و لباس بود. خزایی در همین سال‌ها نویسنده و تصویرگر دو کتاب «سنگ صبور» و «شاهزاده آهو» در فرانسه بود و جایزه بهترین نویسنده و تصویرگر کتاب سال را دریافت کرد به‌عنوان نویسنده برگزیده انجمن زنان در فرانسه شناخته شد.

وی در آنجا طراحی صحنه و لباس نمایش‌های مهابهارتا، این موجود شگفت‌انگیز، دون ژوان و رستمی دیگر اسفندیاری دیگر را بر عهده گرفت و تجربیات بیش‌تری اندوخت. خزایی در سال ۱۹۷۲م به دعوت وزارت فرهنگ و هنر وقت به ایران بازگشت و با سمت طراح دائمی اداره تئاتر به کار پرداخت.

در این سال‌ها با هنرمندانی چون عزت‌الله انتظامی، داوود رشیدی و رکن‌الدین خسروی در بیش از ۴۵ نمایش از جمله: «سنگ و سرنا» (نصرت پرتوی)، «بنگاه تئاترال» (بنگاه تاترال) (علی نصیریان)، «غروب در دیاری غریب»، «قصه ماه پنهان» و «سگی در خرمن‌جا» (هرسه به کارگردانی عباس جوانمرد) همکاری کرد.

وی در همین سال‌ها در ایران طراح صحنه و لباس چند سریال تلویزیونی از جمله: «سمک عیار» و «افسانه‌های کهن فارسی»؛ و هم‌چنین در اروپا، طراح صحنه و لباس فیلم‌های «صحرای تاتارها»، «ملاقات با مردان استثنایی»، «رقص‌های مقدس»، «در غربت»، «مهابهارتا» و «اولین پل» بوده است. فیلم «شازده احتجاب» (بهمن فرمان‌آرا) نخستین فیلم سینمایی است که ملک‌جهان خزاعی طراحی صحنه و لباس آن را در ایران انجام داد.

او در سال‌های قبل از انقلاب در چند فیلم دیگر کار کرد که شاخص‌ترین آن‌ها «سایه‌های بلند باد» و «ملکوت» است. خزایی در سال‌های بعد از انقلاب اسلامی پس از تجربه‌های فراوانی که در انگلستان و فرانسه کسب کرده بود، طراحی صحنه و لباس تعداد زیادی از فیلم‌های سینمایی را عهده‌دار بوده که از آن جمله می‌توان «بلندی‌های صفر»، «عاشق فقیر»، «دل و دشنه»، «ضیافت»، «غزال»، «فصل پنجم»، «تولد یک پروانه»، «دو زن»، «صنم»، «دختران خورشید»، «نسل سوخته»، «تیک»، «باران»، «دختری به‌نام تندر»، «بانوی کوچک» و «دخیل» را نام برد.

ملک‌جهان خزایی سال ۱۹۷۲ میلادی با دعوت «وزارت فرهنگ و هنر» به ایران بازگشت و با سمت طراح دائمی اداره تئاتر به حرفه خود ادامه داد.

طراحی صحنه مراسم افتتاحیه و مراسم اختتامیه سی و سومین جشنواره فیلم فجر را ملک جهان خزایی عهده‌دار بود.

خزایی مادر رفیع پیتز (کارگردان و نویسنده) می‌باشد.

افتخارات

• برنده لوح زرین انتخاب ویژه سال
  
• سیمرغ بلورین بهترین طراحی صحنه بخش مسابقه بین‌الملل دوره شانزدهم فیلم فجر (۱۳۷۶) برای فیلم تولد یک پروانه
• سیمرغ بلورین بهترین صحنه آرایی بخش مسابقهٔ سینمای ایران دورهٔ دوازدهم فیلم فجر (۱۳۷۲) برای فیلم بلندیهای صفر