دالایی لامای چهاردهم (نام مذهبی: تنزین جیاتسو، مخفف شده از جتسون جامفل نگاوانگ لوبسانگ یشه تنزین جیاتسو، متولد لهامو داندروب، ۶ ژوئیه سال ۱۹۳۵) دالایی لامای کنونی و چهاردهمین است. دالای لاماها با نفوذترین چهره‌ها در دودمان گلوگپالیها در بین بوداییان تبتی هستند، اگر چه چهاردهمین دالایی لاما بر تمامی آن‌ها تسلط پیدا کرده دارد. او جایزه صلح نوبل را در سال ۱۹۸۹ برد و نیز بخاطر حمایت مادام العمر خود از تبتی‌ها در داخل و خارج از تبت شناخته شده‌است. تبتیها بر اساس سنت بر این باورند که او تناسخ پیشینیان خود و مظهر "بودی ساتوای مهربان" می‌باشد.

دالایی لاما در تاکتیر، چینگهای (که همچنین در میان تبتیها به عنوان آمدو شناخته می‌شود) متولد شد. 

و به عنوان تولد دوباره سیزدهمین دالایی لاما دو سال بعد انتخاب شد، اگر چه، او به‌طور رسمی در تاریخ ۱۷ نوامبر سال ۱۹۵۰و وقتی که ۱۵ ساله بود به عنوان چهاردهمین دالایی لاما به رسمیت شناخته شد. کنترل دولت و تقریباً تمام منطقه خودمختار تبت که جمهوری نوپای چین آرزوی حکومت بر آن را داشت بر عهده اوست. بر سر اینکه آیا دولت مربوطه در اداره امور به روش کومونیستی - تبت به توافق رسیده یا نه اختلاف وجود دارد.

در طول سال ۱۹۵۹ قیام تبت که چین از آن به عنوان قیام ملاکان فئودال یاد می‌کند، دالایی لاما که اعتراض‌های گسترده‌ای داشت به هند فرار کرد، جایی که او جمهوری خلق را محکوم کرد و دولت تبت در تبعید را تأسیس کرد. از آن زمان به بعد او به عنوان یک سخنران کاریزماتیک سفرهایی بدور دنیا را آغاز کرد، و در این حین به حمایت از منافع تبتی‌ها، آموزش بودیسم تبتی و صحبت کردن در مورد اهمیت شفقت به عنوان سرچشمه شادی‌ها مبادرت نمود. نهادهای در سراسر جهان، همواره از جانب دولت چین تحت فشار قرار می‌گیرند که او را نپذیرند. او در مورد موضوعاتی مانند سقط جنین، اقتصاد، اسلحه گرم و تمایل‌های جنسی صحبت کرده‌است، و مباحثه‌هایی را نیز در زمینه رفتارش با پیروان "دورج شوگدن"، ارتباطش با سازمان سیا و مسائل دیگر برانگیخته‌است.