بهرنگ علوی (متولد یکم فروردین ۱۳۵۹، تهران) بازیگر ایرانی تئاتر، سینما، و تلویزیون است.

زندگی‌نامه

بهرنگ علوی در یکم فروردین ۱۳۵۹ در بیمارستان آزادی تهران به دنیا آمد. وی تنها فرزند یک خانوادۀ سه نفره است. پدر او فرهنگی بازنشسته و از مدیران آموزش و پرورش، و مادرش از مدیران شرکت مخابرات است. وی مجرد است، فوق دیپلم نقشه‌کشی با کامپیوتر دارد و فارغ‌التحصیل بازیگری از اولین دورۀ فارغ التحصیلان مؤسسه فرهنگی - هنری کارنامه است. او از کودکی به بازیگری علاقۀ وافری داشت و بازیگری را از تئاتر مدرسه آغاز کرد. در نوجوانی با ایفای نقش در یک تئاتر مدرسه ای، بهترین بازیگر منطقه ۶ آموزش و پرورش و استان تهران شد. علوی، در سال ۱۳۷۰، برای تئاتر «آدمک چوبی»، به کارگردانی جهانگیر طاهری، انتخاب شد و بر روی صحنه تئاترِ سالن قشقائی در مجموعۀ تئاترشهر پای گذاشت. علوی اولین تجربۀ کار تصویری را با مجموعه برنامه‌های دوربین مخفی به کارگردانی امیرحسین قهرائی آغاز کرد. پس از چند سال وقفه به دلیل ادامۀ تحصیل، مجدداً به تئاتر بازگشت و توانست از محضر اساتیدی چون محمد رحمانیان، حمید امجد، مهتاب نصیرپور، پرویز پرستویی، آتیلا پسیانی، رؤیا تیموریان، پانته آ بهرام، و حبیب رضایی بهره برد. علوی، پس از این دوره، به انجمن سینمای کوتاه پیوست و در چند فیلم کوتاه جشنواره ای بازی کرد. به واسطۀ نقش آفرینی در فیلم‌های کوتاه، برای فیلم عیار ۱۴ انتخاب شد و با ایفای نقش در تنها یک سکانس از آن فیلم، وارد عرصۀ سینما شد. علوی برای بازی در این فیلم نامزد نقش مکمل مرد از سی و یکمین دورۀ جشنوارۀ فیلم فجر شد، و برای بازی در تئاتر «زبان اصلی» (رسول کاهانی)، دیپلم افتخار بازیگری مرد را از سی و چهارمین دورۀ جشنوارۀ تئاتر فجر از آن خود کرد. بهرنگ علوی علاوه بر بازیگری، به عکاسی، نویسندگی و طراحی مد نیز اشتغال دارد. وی همچنین سفیر حمایت از کودکان کار و زنان بدسرپرست و بی سرپرست، و نیز برگزارکنندۀ گالری‌ها و بازارچه‌های خیریه است. علوی در ورزش‌های شنا، اتومبیلرانی، یوگا و بیلیارد تبحر دارد. تیم مورد علاقۀ او یوونتوس، و بازیکن ایرانی مورد علاقۀ او در رشتۀ فوتبال احمدرضا عابدزاده است. بهرنگ علوی، در روزهایی که شهرت کمتری داشت، در جریان دیدار خداحافظی عابدزاده برابر بایرن مونیخ، در ورزشگاه آزادی حضور داشت. او در حالی که تصویر عابدزاده را در دست داشت، در قاب نادر داودی (عکاس) جای گرفت؛ بازنشر این عکس پس از یک دهه، سوژۀ جذابی برای رسانه ها رقم زد.

کارنامه هنری

فیلم‌های سینمایی

دشمن زن (کریم امینی، ۱۳۹۶)

رفتن (نوید محمودی، ۱۳۹۵)

سد معبر (محسن قرایی، ۱۳۹۵)

امکان مینا (کمال تبریزی، ۱۳۹۴) 

لانتوری (رضا درمیشیان، ۱۳۹۴) 

مرگ ماهی (روح‌الله حجازی، ۱۳۹۳) 

دربند (پرویز شهبازی، ۱۳۹۱) 

نگران نباش سارا (علیرضا امینی، ۱۳۹۲) 

ندارها (محمدرضا عرب، ۱۳۸۸)

چند روز بعد (نیکی کریمی، ۱۳۸۵)

دیشب باباتو دیدم آیدا (رسول صدرعاملی، ۱۳۸۳)

سوگ آینه‌ها (۱۳۸۲)

سریال‌ها:

هشت و نیم دقیقه (شهرام شاه حسینی، ۱۳۹۵)

معمای شاه (محمدرضا ورزی، ۱۳۹۴)

قفسی برای پرواز (یوسف سیدمهدوی، ۱۳۹۰)

نردبام آسمان (محمدحسین لطیفی، ۱۳۸۸)

تئاترها:

زبان اصلی (رسول کاهانی، خرداد و تیر ۱۳۹۴) 

دریازدگی (عباس جمالی، شهریور ۱۳۹۴) 

تِرن (حمیدرضا آذرنگ، بهمن و اسفندماه ۱۳۹۵)

زبان اصلی (رسول کاهانی، اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۶)

دی روز (خرداد ۱۳۹۶)

جوایز

نامزد نقش مکمل بازیگری مرد در سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر برای فیلم «دربند» به کارگردانی پرویز شهبازی

برندۀ دیپلم افتخار بازیگری مرد از سی و چهارمین دوره جشنواره تئاتر فجر برای نمایش «زبان اصلی» به کارگردانی رسول کاهانی

نامزد بازیگری برای سریال هشت و نیم دقیقه در جشن حافظ سال 1396