یوجین آلن جین هاکمن (به انگلیسی: Eugene Allen "Gene" Hackman) (زادهٔ ۳۰ ژانویه ۱۹۳۰) هنرپیشه آمریکایی و برندهٔ دو جایزه اسکار است.

اوایل زندگی

هاکمن در سن برناردینو ایالت کالیفرنیا بدنیا آمد. والدین وی لیدا و یوجین ازرا هاکمن نام داشتند. خانواده وی دائماً جابجا می‌شدند تا این که سرانجام در دانویل ایالت ایلینویز اقامت گزیدند. پدر هاکمن برای یک روزنامه محلی بر روی ماشین چاپ کار می‌کرد. والدین هاکمن در سال ۱۹۴۳از یکدیگر جدا شدند و پدر وی متعاقباً آن‌ها را ترک کرد. هاکمن در سن شانزده سالگی به تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا پیوست؛ و مدت چهار سال و نیم در آن جا به عنوان گوینده رادیو خدمت کرد. پس از آن به نیویورک رفت و شغل‌های کوچک مختلفی را تجربه کرد. در سال ۱۹۶۲ مادر وی به دلیل حادثه آتش‌سوزی از دنیا رفت.

دههٔ ۶۰

هاکمن در سال ۱۹۵۶ به بازیگری روی آورد و و به تئاتر پاسادنا در ایالت کالیفرنیا پیوست. در این جا بود که با داستین هافمن آشنا شد؛ و حتی مدتی نیز با هم در یک آپارتمان زندگی می‌کردند. جالب این که مسئولان مدرسه احتمال موفقیت این دو را بسیار کم می‌دانستند. سپس هاکمن بازیگری را در چند تئاتر خارج از برادوی به صورت حرفه‌ای آغار کرد. در سال ۱۹۶۴ پیشنهاد بازی در کنار سندی دنیس در تئاتر هر چهارشنبه در ورود به عالم سینما را بر روی وی گشود. اولین حضور وی در فیلم لیلیت با نقش اولی وارن بیتی همراه بود. دو سال بعد هاکمن در یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های دههٔ ۶۰ با نام |هاوایی حضور یافت. اما در سال ۱۹۶۷ با حضور در فیلم بانی و کلاید ساخته کم‌نظیر آرتور پن توانست برای اولین بار، نامزدی جایزه اسکار را بدست آورد. در سال ۱۹۶۹ هاکمن نقش مربی اسکی رابرت ردفورد را در فیلم قهرمان اسکی ایفا کرد. این فیلم اولین کار سینمایی مایکل ریچی (کارگردان فیلم کاندیدا ۱۹۷۲) نیز بود.

دههٔ ۷۰

در سال ۱۹۷۰ هاکمن بار دیگر نامزد اسکار نقش مکمل مرد برای فیلم من هرگز برای پدرم آواز نخواندم شد. در این فیلم ملوین داگلاس بازیگر صاحب سبک آمریکایی و استل پارسونز نیز حضور داشتند. یک سال بعد هاکمن جایگاه نقش اولی در سینما را با بردن جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در فیلم ارتباط فرانسوی ساخته تحسین‌برانگیز ویلیام فریدکین تصاحب نمود. او در این فیلم نقش یک کاراگاه نیویورکی به نام جیمی دویل "پاپا" را خلاقانه ایفا کرد پس از این فیلم نقش‌های اصلی را در فیلم‌های ماجرای پوزیدون ۱۹۷۲ (دومین فیلم پرفروش سال پس از فیلم پدرخوانده)، مترسک (۱۹۷۳) در کنار آل پاچینو، مکالمه (۱۹۷۴) ساخته تحسین‌برانگیز فرانسیس فورد کاپولا ایفا کرد. در همین سال هاکمن در کمیک‌ترین شخصیت سینمایی خود در فیلم فرانکنشتاین جوان نقش یک مرد نابینای گوشه گیر را ایفا نمود. در سال ۱۹۷۵ در قسمت دوم ارتباط فرانسوی ساخته جان فرانکن هایمر و فیلم کمتر دیده شده جنبش‌های شبانه ساخته آرتور پن ایفای نقش کرد که برای هر دو فیلم نامزد جایزه بفتا نقش اول مرد شد در سال ۱۹۷۷ در فیلم پر از ستاره پلی در دوردست ساخته ریچارد اتنبرا نقش یک ژنرال لهستانی را ایفا نمود. در سال ۱۹۷۸ در فیلم سوپرمن و همچنین قسمت‌های بعدی آن در سال‌های ۸۰ و ۸۷ نقش لکس لوتر را بازی کرد.

دههٔ ۸۰

در اواخر دههٔ ۸۰ هاکمن به صورت تناوبی در فیلمها، نقش‌های اصلی و مکمل را ایفا می‌نمود. نامزدی اسکار نقش اول مرد برای فیلم می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد ساخته آلن پارکر مهم‌ترین دستاورد وی در این دهه می‌باشد. حضور خاطره انگیز وی در فیلم راه گریزی نیست که به نقش وزیر دفاعی که بر روی یک مسئله آدمکشی سرپوش می‌گذارد یکی دیگر از کارهای مهم هاکمن در دههٔ ۸۰ است. در خلال این دهه هاکمن در فیلم‌های سرخ‌ها (۱۹۸۱)، دلیری غیرعادی (۱۹۸۳)، هوسیرها (۱۹۸۶)، قدرت (۱۹۸۶) بازی کرد. در سال ۲۰۰۸ فیلم هوزیرها با بازی وی از سوی بنیاد فیلم آمریکا به عنوان چهارمین فیلم ورزشی تاریخ سینما برگزیده شد. در این فیلم هکمن در نقش نورمن دیل مربی کهنه کار و مصمم تیم بسکتبالی در ایالت ایندیانا ظاهر می‌شود

دههٔ ۹۰

در سال ۱۹۹۰ برای رفع تنگی رگهای خونی خود هاکمن آنژیوپلاستی انجام داد و برای مدت کوتاهی از کار دور شد. با این وجود در همان سال در بازسازی فیلم حاشیه باریک ۱۹۵۲ شرکت کرد. در سال ۱۹۹۲ به نقش یک کلانتر سادیستی با نام بیل کوچیکه در وسترن موفق نابخشوده ساخته کلینت ایستوود بسیار خوش درخشید؛ و توانست دومین اسکار زندگی خود را دریافت کند. فیلم در کنار جایزه اسکار مکمل مردی که هاکمن بدست آورد جوایز مهم دیگری چون بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را از آن خود کرد. در سال ۱۹۹۳ در فیلم گرونیمو: یک آمریکایی افسانه‌ای در نقش سرتیپ جورج کروک حضور یافت. هاکمن در دو اقتباس از کارهای جان گریشام با نام‌های شرکت ۱۹۹۳ در مقابل تام کروز به نقش یک وکیل فاسد و در فیلم تالار ۱۹۹۶ به نقش یک محکوم به مرگ نیزحضور یافت. سال ۱۹۹۵ هاکمن در فیلم کوتوله را بگیرید نقش یک تهیه کننده هالیوودی نالایق را ایفا نمود؛ و در فیلم سریع و مرده در مقابل بازیگرانی چون شارون استون، لئوناردو دی کاپریو و راسل کرو در نقش یک هفت تیر کش چابک و خبیث حضور یافت؛ و همچنین در این سال در نقش کاپیتان فرانک رمزی در مقابل دنزل واشینگتن در فیلم جزر و مد سرخ ساخته تونی اسکات بازی کرد. از دیگر فیلم‌های مهم وی در اواخر دههٔ نود می‌توان به قفس پرنده در کنار رابین ویلیامز، همراه با ویل اسمیت در فیلم دشمن کشور (که کاراکتر وی یادآور فیلم مکالمه ۱۹۷۴ بود) و فیلم قدرت اصلی ساخته کلینت ایستوود در نقش رئیس جمهوری که مرتکب قتل شده اشاره کرد.

دههٔ ۲۰۰۰[

در سال ۲۰۰۱ در فیلم‌های سرقت ساخته دیوید ممت و خانواده اشرافی تننبام به کارگردانی وس اندرسون حضور یافت. فیلم خانواده اشرافی تننبام برای هاکمن موفقیت زیادی به همراه داشت و وی جوایز متعددی از جمله جایزه گلدن گلاب نقش اول مرد کمدی را دریافت کرد. هیئت منصفه فراری محصول ۲۰۰۳ سومین حضور هاکمن در اقتباسی از کارهای جان گریشام بود که با اولین همکاری هاکمن با دوست دیرینش داستین هافمن همراه شد. هاکمن برای آخرین بار در سال ۲۰۰۴ در فیلم به موسپورت خوش آمدید در نقش رئیس جمهور آمریکاحاضر شد وی پس از این فیلم در سن ۷۴ سالگی برای همیشه از سینما به عنوان بازیگر خداحافظی کرد. در سال ۲۰۰۳ جایزه افتخاری گلدن گلاب با عنوان جایزه سیسیل ب دمیل به وی اهدا شد.