ژان-پل بلموندو (به فرانسوی: Jean-Paul Belmondo) بازیگر و تهیه‌کننده فرانسوی و از مشهورترین بازیگران اروپایی تاریخ سینماست.

از فیلم های مشهور او می توان به ازنفس‌افتاده ، ولگرد وحشی، ترس بر فراز شهر، طغیانگر، آل‍‍پاگور، سرقت،حرفه ای، تکتاز ،کلاه، دزد پاریسی و مغز نام برد.

زندگی‌نامه

ژان-پل بلموندو در نهم آوریل سال ۱۹۳۳ در فرانسه به دنیا آمد. او وقت زیادی از زندگی اش را صرف درس خواندن نکرد ولی بسیار به فوتبال و بوکس علاقه‌مند بود. دماغ شکسته و خاص او حاصل همین علاقه است.

دوران بازیگری

بلموندو با دماغ شکسته‌اش بازیگری خوش‌تیپ بود که اواسط دهه ۵۰ که همه به دنبال چیزهای نویی در هنر، جامعه و سیاست بودند، وارد سینما شد و خیلی زود توانست جای خودش را پیدا کند. فیلم از نفس افتاده سال ۱۹۶۰ اسم ژان پل بلموندو را برای همیشه با جریان موج نوی فرانسه پیوند داد و به قهرمان ژان لوک گدار تبدیلش کرد. پس از این که بلموندو از میمیک چهره بوگارت در این فیلم استفاده کرد، کارگردانان موج نو شروع به استفاده از این سبک بوگارت در فیلم‌هایشان کردند. سال‌ها بعد این سبک را می‌توان در فیلم دوباره بزنش، سام وودی آلن بازیافت.

سال بعد او در فیلم فلسفی ژان پیر ملویل با نام لئون مورن، کشیش بازی کرد. ملویل سال ۱۹۶۱ برای این فیلم که یکی از مهم‌ترین فیلم‌هایش تا آن مقطع است برای اولین بار به سراغ یک بازیگر شاخص می‌رود و او کسی نیست جز ژان-پل بلموندو. این فیلم بر مبنای رمانی نوشته بئاتریکس بک ساخته شده و داستان آن دربارهٔ یک کشیش است که درگیر رابطه‌ای عاطفی با یک زن کمونیست می‌شود.

سال بعد بلموندو در فیلم نوآری از ملویل با نام مهره نفوذی حضور یافت و در فیلم کلاه در سال ۱۹۶۲، اثر بعدی ملویل هم ظاهر شد که یک فیلم گنگستری نوآر بود که در آن شخصیت‌های تنها در نهایت با مرگ دیدار می‌کنند. او دوباره سال ۱۹۶۵ در فیلم دیگری از ژاک-لوک گدار به نام پیروی دیوانه بازی کرد. این فیلم داستان فردیناند با بازی بلموندوست که از زندگی و ازدواجش ناراضی است و اخراج او از یک شرکت پخش برنامه‌های تلویزیونی هم مزید بر علت می‌شود تا زن و بچه را رها کند. از آنجا که گدار در این فیلم از داشتن یک فیلمنامه از پیش آماده شده سر باز زده و همه فراز و فرود فیلم را در لحظه فیلمبرداری با همکاری هنرپیشه‌ها پیش برده، نقش بلموندو در این فیلم بسیار پررنگ و تعیین‌کننده‌است. در مردی از ریو سال ۱۹۶۵ او در نقش جنایی فرورفت که جریان اصلی فیلمسازی آن دوره را تشکیل می‌داد و با بازی در نقش‌های کمدی و اکشن وجهه دیگری به آن‌ها بخشید. بلموندو خیلی زود و در سال ۱۹۶۳ به عنوان رئیس اتحادیه بازیگران فرانسه انتخاب شد که نشان دهنده موفقیت او در آن دوران کوتاه است.

همکاری با کارگردانان

بلموندو که در برابر دوربین کارگردان‌های بزرگ دیگری مثل کلود للوش و ویتوریو دسیکا هم بازی کرده، سال ۱۹۷۴ در فیلم کلیدی آلن رنه با نام استویسکی ظاهر شد که برخی از آن به عنوان فیلمی ضعیف از بلموندو انتقاد کردند. تا اواسط دهه ۸۰ در حالی که او یکی از مهم‌ترین چهره‌های سینمایی فرانسه بود و هر فیلم او موجی عظیمی از مردم را به سینماها می‌کشاند، شخصیت اصلی‌ای که او در فیلم‌ها نشان می‌دهد فردی ماجراجو و قهرمانی بدبین بود.

با بالا رفتن سن، بلموندو بر کارهای صحنه‌ای و تئاتر متمرکز شد و در آنجا هم به تولید آثار موفقیت‌آمیز ادامه داد؛ هر چند فعالیت او در دهه ۹۰ کاهش یافت و تنها در ۶ فیلم ظاهر شد، اما بازی در تئاتر را با سماجت ادامه داد تا این که سال ۱۹۹۹ وقتی در تئاتری از برتولت برشت با عنوان فردریک و بلوار جنایت به کارگردانی اریک ـ امانوئل اشمیت بازی می‌کرد به علت خستگی مفرط از پای درآمد. با این حال او سال ۲۰۰۰ در ۲ فیلم بازیگران و آمازون‌ها ظاهر شد، اما یک سکته مغزی که سال ۲۰۰۱ او را درگیر خود کرد باعث شد بلموندو ۶ سال از صحنه بازی و سینما دور بماند.