مریخ حمله می کند
-
عوامل و سازندگان
کارگردان : تیم برتوننویسنده : جاناتان جمزتهیه کننده : لری جی فرانکوتهیه کننده : تیم برتونبازیگر : جک نیکلسونبازیگر : گلن کلوزبازیگر : آنت بنینگبازیگر : پیرس برازنانبازیگر : دنی دویتوبازیگر : ناتالی پورتمنبازیگر : لوکاس هاسبازیگر : مارتین شورتبازیگر : جک بلک
- تاریخ ساخت: 1996
- ژانر: کمدی , علمی تخیلی
- محصول کشور: آمریکا
- زبان: انگلیسی
- بازگشت به لیست
داستان فیلم
مریخ حمله می‌کند! (به انگلیسی: Mars Attacks!) فیلمی کمدی و علمی-تخیلی به کارگردانی تیم برتون است که در سال ۱۹۹۶ ساخته شد. جک نیکلسون، پیرس برازنان، مایکل جی فاکس، سارا جسیکا پارکر، ناتالی پورتمن، لوکاس هاس، گلن کلوز، مارتین شورت، راد استیگر، کریستینا اپل‌گیت، جک بلک و لیزا ماری بازیگران این فیلم هستند. این فیلم در جهان ۱۰۱ میلیون دلار فروش کرد.
̎پرزیدنت جیمز دیل̎ (نیکلسن) و معتمدش، ̎جری دانن̎ (شورت)، پی می‌برند که ارتشی از بشقاب پرنده‌های مریخی در بالای سر کره زمین در حال پروازند و هر کسی نسبت به این موضوع واکنش متفاوتی نشان می‌دهد. برخی مثل ̎آرت لند̎ (نیکلسن) فقط به دنبال استفادهٔ مالی از این موضوع هستند. دیگران، مثلاً ̎ناتالی لیک̎ (پارکر)، مجری تلویزیونی و ̎باربارا̎ (بنینگ)، همسر ̎لند̎ و ̎خانوادهٔ نوریس̎، به هیجان آمده‌اند و بعضی نیز مثل ̎مارشا̎ (کلوز)، همسر ̎دیل̎ و دخترش، ̎تانی̎ (پورتمن)، بی‌خیال‌اند. ̎ریچی نوریس̎ (هاس)، جوان بسیار باهوشی است ولی فقط مادربزرگ خل و چلش احترامش را دارد و در عین حال برادر بزرگ‌ترش، ̎بیلی̎ (بلک) می‌خواهد به ارتش بپیوندد. ̎ژنرال دکر̎ (استایگر) به مریخی‌ها اعتماد ندارد و مصرّ است که باید با آنها مقابله کرد ولی ̎ژنرال کیسی̎ (وینفیلد) خوش‌بینانه‌تر به ماجرا نگاه می‌کند. مریخی‌ها که ظاهراً به منظوری صلح‌طلبانه به زمین آمده‌اند، ناگهان از سلاح‌های نیرومند و پیش‌رفته‌شان برای نابودی مردم و عمارت‌های بزرگ استفاده می‌کنند. دیری نگذشته که به لاس‌وگاس، جائی‌که ̎خانوادهٔ نوریس̎ زندگی می‌کنند، حمله می‌برند ـ لاس‌وگاس جائی است که ضمناً ̎بایرون ویلیامز̎ (براون)، قهرمان سابق در حال بازدید از آن‌جاست و ̎تام جونز̎ (جونز) هم دارد کنسرت می‌دهد!
● مریخ حمله می‌کند! ضد امریکائی‌ترین محصول هالیوودی در دههٔ آخر قرن بیستم است و هجوی گزنده بر فرهنگ عامه (از جمله در زمینه‌های سیاست، نظامی‌گری، تلویزیون، موسیقی و ...) به شمار می‌‌آید. اما فیلم در حد بهترین‌های برتن نیست و با شخصیت‌هائی ̎زیاد̎ و داستانی ̎کم̎ به نظر (حداقل نیم ساعت) طولانی می‌رسد. حضور مجموعه‌ای از بازیگران سرشناس، صرفاً به ̎نمک̎ کار افزوده، اگر نه مثلاً نیکلسن در دو نقش واقعاً ̎بار خاطر̎ شده است. مایهٔ آشنای آنارشی در آثار برتن، این‌جا گاه تکان می‌دهد و در اغلب صحنه‌ها با روالی تخت روبه‌رو هستیم. از این ادای احترام به فیلم‌های ردهٔ ̎ب̎ دههٔ ۱۹۵۰، تماشاگران استقبالی نمی‌کنند، در حالی‌که، بر خلاف انتظار، منتقدان به آن روی خوش نشان می‌دهند.
