کورالاین نام رمانی در گونهٔ خیال‌پردازی اثر نیل گیمن است که در سال ۲۰۰۲ میلادی به چاپ رسیده‌است. او در سال ۲۰۰۳ جایزه هوگو و جایزه نبیولا و در سال ۲۰۰۲ میلادی جایزهٔ برام استوکر برای بهترین کار جهت خوانندگان نوجوان را بُرده‌است.

برخی این اثر را در آلیس در سرزمین عجایب مقایسه کرده‌اند.

داستان

کورالاین تنها فرزند پدر و مادری است که هر دو در خانه کار می‌کنند. خانوادهٔ کورالاین تازه به خانه‌ای جدید نقل مکان کرده‌اند. همسایه‌های آن‌ها دو زن بازیگر و پیرمردی نیمه‌دیوانه‌است که ارکستری از موش‌ها را آموزش می‌دهد. در خانهٔ آن‌ها دری وجود دارد که به دیوار باز می‌شود.

کورالاین روزها دور و بر خانه می‌گردد و به همسایه‌ها سر می‌زند. روزی کورالاین که در خانه تنهاست در رو به دیوار باز می‌کند و بار راهرویی روبرو می‌شود. در انتهای راهرو خانه‌ای شبیه خانهٔ خودشا را می‌بیند و زنی و مردی شبیه پدر و مادر خودش، با چشم‌هایی از دکمه. آن‌ها از او پذیرایی می‌کنند و از او می‌خواهند پیش آن‌ها بماند.

کورالاین رد می‌کند. اما وقتی به خانه برمی‌گردد کسی را نمی‌بیند. دیر وقت شب از جلوی آینه رد می‌شود و پدر و مادرش را درون آینه می‌بیند که از او تقاضای کمک می‌کنند؛ و کورلاین با کمک گربه ای سیاه و پسری بنام اضافی یا اضافه خوار به آنها کمک می‌کند و برای همیشه ان در کوچک را می‌بندد

برگردان

این داستان ابتدای زمستان سال ۱۳۸۶ با ترجمهٔ خانم پریا آریا، توسط نشر مرکز به چاپ رسیده‌است. این داستان اولین کتاب نیل گیمن است که به فارسی منتشر شده‌است.

اقتباس‌ها

فیلم

کارگردان هنری سلیک با همراهی استودیو لایکا در سال ۲۰۰۹ فیلمی استاپ موشن با اقتباس از این داستان ساخت که عمدهٔ نقدهای آن مثبت بوده‌است. تغییر فیلم نسبت به داستان افزوده شدن پسری همسن کورالاین با نام وایبورن لوت است که البته شخصیت پدرپدربزرگش در داستان معرفی شده‌است.