نخستین قسمت از فیلم « غارتگر » در سال 1987 به نمایش درآمد. اکشن جذاب و تماشایی با بازی آرنولد شوارتزنگر که شخصیت جدید و ترسناکی با نام شکارچی ( در ایران این شخصیت با نام « غارتگر » شناخته می شود ) را به سینما معرفی کرد. شخصیتی فرا زمینی که به زمین آمده بود و جذابیت آن به حدی بالا بود که در سالهای بعد یک دوجین فیلم دیگر با محوریت شخصیت " غارتگر " ساخته شد که هرگز نتوانستند موفقیت قسمت نخست را تکرار نمایند. حالا پس از چند تجربه ناموفق که در این بین یکی دو فاجعه نظیر « بیگانه علیه غارتگر » نیز به چشم می خورد، شین بلک به سینما بازگشته تا دنباله ای دیگر درباره " غارتگر " بسازد. کارگردانی که یکی از بازیگران قسمت نخست فیلم بود و انتظار می رفت که بتواند « غارتگر » را از وضعیتی که در سینما گرفتار آن شده نجات دهد اما ظاهراً زور او هم برای احیای این شخصیت کافی نبوده است.

در قسمت جدید « غارتگر » ما با فضاپیمایی مواجه هستیم که بر روی زمین و در یک جنگل سقوط می کند. پس از این اتفاق یک تک تیرانداز ارتشی به نام مک کینا ( بوید هولدبروک ) به محل رفته و موفق می شود پیش از رسیدن نیروها، تکنولوژی ناشناخته ای را برداشته و به محلی امن انتقال دهد. با اینحال زمانی که مامور دولت به نا تریگر ( استرلینگ کی.براون ) به محل می رسد با جسم غارتگر مواجه می شود و او را برای آزمایش و تحقیق آماده می کند. اما بزودی غارتگر به معرکه باز می گردد و پشت سر او نیز فامیل های دیگر از راه می رسند و...

یکی از ویژگی های مهم اولین قسمت از فیلم « غارتگر » حضور گروهی از نظامیان در داستان بود که می شد آنها را باور کرد و در کنارشان ایستاد . قصه را دنبال کرد. فارغ از خود آرنولد شوارتزنگر در نقش داچ که کانون توجه بود، شخصیت های دیگری هم حضور داشتند که اگرچه پرداختی نداشتند اما تیپ های قابل قبولی بودند و شیمی بسیار مناسبی نیز میانشان برقرار بود که یکی از دلایل موفقیت قسمت نخست را رقم زد. اما در این دنباله، ابداً چنین وضعیتی به چشم نمی خورد و شین بلک مجموعه ای از شخصیت های بی هویت را در کنار هم قرار داده که کوچکترین ویژگی برای به یاد ماندن در ذهن مخاطب ندارند و حتی در دقایقی باعث می شوند تا مخاطب ملتمسانه آرزوی مرگ آنان را داشته باشد تا از مقابل دوربین حذف شوند! فیلمنامه ضعیف و عجیب « غارتگر » که در آن همه چیز از پسرک مبتلا به اوتیسم گرفته تا مبارزان علیه غارتگر ، یک ناامیدی کامل در مقایسه با قسمت نخست می باشد.

نکته دوم که به نظر می رسد بیشتر به دلیل موفقیت فرهنگ آثار اَبَرقهرمانی در سینما در فیلم به کار گرفته شده، شوخی های متناوب آدمهای داستان است که به شدت با موقعیتی که در آن حضور دارند در تضاد است. در فیلم شوخی های کلامی فراوانی انجام می شود که نه مناسبت دارند و نه ارتباطی به حال و هوای « غارتگر » دارد. این شوخی های باعث شده تا خودِ شخصیت " غارتگر  " نیز آن موجود ترسناک سابق نباشد که با حضورش در صحنه وحشت سراسر وجود مخاطب را در بر می گرفت. در نسخه اول به درستی ما گام به گام با گروه نجات به دل جنگل زده و با موجودی ناشناخته مواجه می شدیم که کمر به قتل انسانها بسته بود و در این بین، پس از رویت موجود فضایی خبری از موقعیت سازی کمیک نبود چراکه مطابق روند طبیعی می بایست ترس را تجربه می کردیم ، اما از آن اثر سالها گذشته و حالا ظاهراً سازندگان به این نتیجه رسیده اند که می توان در هر موقعیت و هر لحظه جوکی گفت و تماشاگر هم به آن بخندد!

صحنه های اکشن نیز در « غارتگر » آشفته هستند و خلاقیتی در آن مشاهده نمی شود. در فیلم مجموعه ای از خشونت های بی ارتباط  مشاهده می شود که می شد با خلاقیت بهتری به کار گرفته شوند تا کارایی بیشتری در تصویر داشته باشند اما هدایت صحنه های اکشن در فیلم ناکارآمد است و تنها خشونتی را شاهد هستیم که مغزی در طراحی آن به چشم نمی خورد. به همه اینها باید شلوغی بیش از حد فیلم را نیز اضافه کرد که وضعیت را بغرنج تر می نماید. اگر قرار بود روزگاری انسان علیه غارتگر باشد و راهی برای نجات زمین پیدا کند، در اینجا یک دوجین آدم وجود دارد که علیه یکدیگر هستند و در عین حال باید علیه غارتگر باشند و در ضمن، موجودات مهمان دیگری هم هستند که به داستان اضافه شدند و آنها هم باید در درگیری حضور داشته باشند!

« غارتگر » در مجموعه یک ناامیدی کامل برای این سری محسوب می شود. اثری که انتظار می رفت به واسطه حضور شین بلک در مقام کارگردان بتواند روزهای خوش سه دهه پیش را تکرار کند اما نه تنها اینطور نشد بلکه شاهد یکی از بدترین فیلمها در سری « غارتگر » هستیم که در آن هیچ چیز ارتباطی به فلسفه « غارتگر » ندارد و موقعیت ها به شوخی گرفته می شود. وضعیت فیلم به حدی بد بوده که آرنولد شوارتزنگر قاطعانه بازی در فیلم را رد کرده و حتی نپذیرفته بود که نقشی کوچک را در فیلم عهده دار شود که حالا می توان بیشتر تصمیم او در این خصوص را درک کرد! « غارتگر » وضعیتی دارد که می توان آن را مصداق بارز کلمه « شالام شوربا » عنوان کرد!