«آسیایی های خرپول» می توانسته به سطحی از پختگی و تعقل برسد اما شاید مورد غفلت قرار گرفته است.چیزی که در این فیلم توی ذوق می زند ، آن مادی گرایی است که تمام فیلم را لکه دار کرده است.«آسیایی های خرپول» مانند سایر کمدی های رومانتیک ترجیح می دهد که سطحی و کم عمق باشد تا اینکه بخواهد بر روی قصه و شخصیت ها عمیق شود.

در نگاه اول شاید فیلم های «آسیایی های خرپول» و «جنسیت و شهر» تفاوتی با هم ندارند ، اما وقتی بیشتر در آنها کاوش می کنیم به یک سرنخ مشترک می رسیم که آن "عشق به مصرف گرایی آشکار" است. شاید این جمله را شنیده باشید که این مسئله ، اولین مشکلی است که جهان با آن روبرو است و در این فیلم بکار برده شده است. با اینکه تلاش های نصفه و نیمه ای برای نشان دادن عشق کاراکترهای فیلم به مصرف گرایی صورت می گیرد ، «آسیایی های خرپول» فلسفه ی رسیدن به یک پایان خوش را از ابتدا به ذهن مخاطب القاء می کند. نباید انتظار داشته باشیم که یک حکایت جن و پری گونه ی مدرن و امروزی بتواند به آگاهی اجتماعی مخاطبان خود کمک کند اما چیزی که در این فیلم توی ذوق می زند ، آن مادی گرایی است که تمام فیلم را لکه دار کرده است.

اگر این جنبه از فیلم را کنار بگذاریم ، «آسیایی های خرپول» یک کمدی رومانتیک را ارائه می دهد که اولین تجربه ی قابل توجه برای تمام گروه بازیگران آسیایی آن است. داستان فیلم براساس رمانی با همین نام اثری از «کوین کوان» نوشته شده است. این فیلم داستان عاشقانه ی بین دو آسیایی که ساکن نیویورک هستند را شرح می دهد : یک استاد اقتصاد چینی-آمریکایی بنام «ریچل چو»(کنستانس وو) و «نیک یانگ»(هنری گولدینگ) که متولد سنگاپور است. داستان فیلم از اواسط رابطه ی نیک و ریچل شروع می شود ، آنها جوان و عاشق هستند و به ازدواج فکر می کنند. اولین قدم بزرگ را نیک بر می دارد و از ریچل دعوت می کند تا همراه او سرزمین مادری نیک بروند تا ریچل با خانواده ی او ملاقات کند.اما چیزی هست که او هنوز به ریچل نگفته است. خانواده ی یانگ به شدت ثروتمند هستند و نیک تقریبا جزو خانواده ی سلطنتی محسوب می شود. وقتی ریچل با مادر نیک ، «النور»(میشل یه ئو) ملاقات می کند ، مورد توجه مادر نیک قرار نمی گیرد. النور از هیچ کاری فروگذار نمی کند تا مطمئن شود که این سیندرلا ، دل پسرش را نربوده باشد.

کانسپت درگیری بین یک کاراکتر با خانواده اش بر سر معشوق یا معشوقه ، چیز جدیدی در سینما نیست. فیلم «مارتی» که با همین کانسپت ساخته شده بود موفق شد در سال 1956 جایزه ی اسکار بهترین فیلم را به خود اختصاص دهد. «آسیایی های خرپول» مانند سایر کمدی های رومانتیک ترجیح می دهد که سطحی و کم عمق باشد تا اینکه بخواهد بر روی قصه و شخصیت ها عمیق شود.

بعنوان زوجی که عاشقانه ی آنها ریشه ی داستان فیلم است ، ریچل و نیک از نظر ظاهری جذاب و از نظر اخلاقی انسان های درستکاری هستند.آنها انسان هایی خوب و دوست داشتنی هستند. بین «کنستانس وو» و «هنری گولدینگ» شیمی لازم برای باورپذیر کردن یک عاشقانه وجود دارد. سایر بازیگران نیز در لحظات کوتاه جذاب و سرگرم کننده هستند اما مدت زمان زیادی جلوی دوربین می روند. 

در ابتدای روند داستان ، کارگردان فیلم «جان ام.چو» نشان می دهد که چیزی بیشتر از عنوان فیلم را در ذهن می پروراند. وقتی ریچل و نیک در منظر عموم با یکدیگر دیدار می کنند ، دو دختر او را شناسایی کرده و عکسی که از ریچل و نیک می گیرند را در فضای مجازی منتشر می کنند.در نتیجه کل سنگاپور از ماجرا خبردار می شوند و ماجرای "دوست دختر آمریکایی نیک" سر زبان ها می افتد که البته بعدا نام او را "موز" نیز می گذارند. کمی بعد با یک صحنه ی بامزه مواجه می شویم ، جایی که یک عضو دیگر از خانواده ی سلطنتی نیک یعنی «آسترید»(جما چان) در حال پنهان کردن خریدهایش از شوهرش است زیرا شوهرش به عادت خریدهای بی حد و اندازه ی او همواره معترض است. صحنه هایی مانند اینها نشان می دهند که «آسیایی های خرپول» می توانسته به سطحی از پختگی و تعقل برسد اما شاید مورد غفلت قرار گرفته است.

من دریافتم اکثر کسانی که به تماشای این فیلم نشسته اند ، آدم هایی هستند که معمولا دنبال فرار از واقعیات و آرمانگرایی هستند. برای این تماشاگران شاید فانتزی موجود در فیلم به اندازه ی کافی اصیل و کامل نبوده اما در ارضاء خواسته های آنها درست عمل کرده است. مانند سایر محصولات سینمایی ، «آسیایی های خرپول» مخاطب خود را می شناسد و بطور بخصوص برای آنها ساخته شده است. اگر شما هم جزئی از آنها هستید – هرکسی که قصه های جن و پری گونه ی امروزی که در آن عشق سرآمد و پیروز بر همه چیز است(حتی یک زن مسن مثل مادر نیک) را ستایش می کند – چیزهایی مثل پرستش مصرف گرایی و چیزهای مصنوعی پرزرق و برق اهمیتی نخواهد داشت. هرچقدر هم که شوخ طبعی و طنز متنوع باشد ، عاشقانه پایدار باشد ، فیلم به آهستگی سقوط خواهد کرد حتی اگر مدت بسیار زیادی زمان ببرد.