« سرزمین آیندگان » در اواسط ماه می به نمایش درآمده که می توان این تصمیم کمپانی دیزنی را بسیار هوشمندانه دانست چراکه تقریبا هیچ رقیبی در این هفته برای « سرزمین آیندگان » وجود ندارد و این فیلم با در اختیار داشتن تقریبا بیشتر سالن های سینمای جهان، اکران موفقی را پشت سر خواهد گذاشت. فیلم جدید برد بیرد ( کارگردان انیمیشن های معروفی از جمله « رتاتویل » و « شگفت انگیزها » ) درباره جایی در آینده به نام سرزمین آیندگان می باشد که قرار است باعث نجات زمین شود. البته دیدگاه نویسندگان در این اثر پرخرج متفاوت با بلک باسترهای اغلب پر زد و خورد هالیوودی است.

داستان فیلم دختری به نام کیسی ( برت رابرتسون ) است. کیسی دختری باهوش و بسیار کنجکاو است که قصد دارد اطلاعات زیادی از فضا داشته باشد. او که نگران اخراج پدرش از سازمان NASA می باشد، سنجاق سینه ای را از طریق رباتی که خودش را به شکل دختربچه ترسیم کرده و از جایی به نام « سرزمین آیندگان » آمده، دریافت می کند. کیسی با لمس این سنجاق سینه قادر است تا دنیای آینده را ببیند اما این مسئله مشکلاتی را به همراه دارد که در ادامه با اضافه شدن فرانک ( جورج کلونی ) به او، وارد مرحله تازه ای می شود و...

« سرزمین آیندگان » برخلاف بسیاری از آثار پر خرج هالیوود که دنیای آینده را ویرانه ای از جنگ و قحطی ترسیم می کنند، آینده را آن چیزی متصور می شود که نسل بشر پدید آورنده آن است و صرفا آن آینده قرار نیست که در قطحی و جنگ شکل بگیرد. اما روایت برد بیرد از این جریان، اگرچه بدیع است و برای تماشاگر هم خوشایند جلوه می کند، با اینحال چنان پیچیده و درهم تنیده شده که قدرت تاثیرگذاری مفهوم را کاهش داده است.

فیلمنامه « سرزمین آیندگان » با اینکه حاوی مضامین اخلاقی متعددی است و قصد دارد امیدواری را به مخاطبش انتقال نماید، اما در داستانی که روایت کرده، دیدگاه های فلسفی و معنوی به حتی غلظت دارد که لذت تماشای این اثر پر زرق و برق را تحت تاثیر قرار داده است.

« سرزمین آیندگان » همچنین از مشکل ریتم کند در روایت داستان رنج می برد بطوریکه حتی پس از گذشت 30 دقیقه از فیلم، مخاطب به درستی نمی داند که باید منتظر چه اتفاقی باشد. فیلم مقدمه ای طولانی برای معرفی شخصیت ها و مقصدی که شخصیت های داستان قصد رسیدن به آن را دارند ترسیم می کند و سرزمین آیندگان را محلی بی نظیر می داند که قرار است اتفاقات ویژه ای در آن رخ دهد. اما پس از روبرو شدن مخاطب با آنچه که فیلم بیش از یک ساعت زمان برای معرفی و تحلیل آن بکار برده، هیچ ایده جدید و جذابی که بتواند سرزمین آیندگان را متمایز از دنیای خیالی که اغلب در آثار تخیلی دهه ی 50 میلادی می شد مشاهده کرد، به نمایش گذاشته نمی گذارد.

سرزمین آیندگان قرار است تا دلیلی برای نجات زمین از معضلات اجتماعی و زیست محیطی باشد، یعنی نقطه ای که تماشاگر انتظار مواجه شدن با انواع و اقسام سورپرایزها و مفاهیم جدید را دارد اما فیلم با کلیشه های رایج از مخاطبش استقبال می کند که شاید بتوان حتی از کلمه " ناامید کننده " درباره آن نام برد. روی هم رفته فیلمنامه « سرزمین آیندگان » اگرچه پر از مفاهیم فلسفی و پیچش های داستانی مختلف می باشد ( که البته می توان گفت نیاز نبوده اینطور باشد )، اما در نهایت به نقطه ای می رسد که با جمع بندی آن، یک ایده جمع و جور را در اختیار تماشاگر قرار می دهد که پیش از این هم بارها در فیلمهای دیگر به مراتب ساده تر به تصویر کشیده شده بودند.

با اینحال « سرزمین آیندگان » از حیث فنی یکی از بهترین های سال است. برد بیرد که توانایی ویژه ای در دکوپاژ دارد و اصولا کارگردانی است که به جزئیات اهمیت فراوانی می دهد، تصاویر شگفت انگیزی در « سرزمین آیندگان » خلق کرده که برخلاف فیلمنامه، بسیار هیجان انگیز هستند. فیلمبرداری فوق العاده کلودیا میراندا، لذت تماشای فیلم را دو چندان کرده است و جلوه های ویژه جذاب نیز چشم نواز هستند. « سرزمین آیندگان » در بحث فنی مطمئنا امضای برد بیرد را پای اثر دارد و کمتر می توان به آن ایرادی وارد دانست.

در میان بازیگران فیلم بهترین نفش آفرینی متعلق به رفی کسیدی در نقش آتنا بوده است. جورج کلونی در این اثر درخششی که از وی انتظار می رفت را ندارد و باید حضورش را بیشتر به جهت بازاریابی بهتر فیلم قلمداد کرد. بریت رابرتسون که تمرکز فیلم بر روی او بوده نیز بازی خوبی از خود به نمایش گذاشته است. رابرتسون اخیرا فیلم دیگری به نام « طولانی ترین سواری » را بر پرده سینماها داشت که در مجموع فیلم ناامید کننده ای بود.

« سرزمین آیندگان » چنانچه می توانست از غلظت مفاهیم فلسفی و پیچش بی جهت داستانش بکاهد، می شد که یک اثر بدیع را از برد بیرد که ثابت کرده همیشه خلاقیت را به کلیشه ترجیح می دهد، شاهد بود. اما با اینحال « سرزمین آیندگان » هنوز هم دلایل زیادی برای تماشا دارد. تصاویر حیرت انگیزی که کلودیا میراندا ثبت کرده ، دکوپاژ عالی بیرد و البته جلوه های ویژه چشم نواز ، دلایل بسیار خوبی برای تماشای اثری هست که بنا ندارد حال تماشاگر را بد کند بلکه می خواهد مفاهیم زندگی سالم و ساخت آینده به دست خودِ بشر را به مخاطبش انتقال دهد.