کارگردان :Andrew Haigh

نویسنده :David Constantine

بازیگران :Charlotte Rampling,Tom Courtenay

خلاصه داستان :یک زوج مُسن، در هفته‌ی منتهی به ۴۵ امین سالگرد ازدواجشان، نامه ای غیرمنتظره دریافت می کنند که شامل خبرهایی است که زندگیشان را تغییر می دهد…

ما در بسیاری از آثار سینمایی، ازدواج هایی را دیده ایم که به تصویر کشیده شده اند در حالی که ممکن است غالبا تصویر درستی از ازدواج نشان نداده باشند . صرف نظر از این که ما چه کسانی هستیم یا ازدواج هایمان به چه شکلی بوده است ممکن است این فیلم ها را دیده باشیم . در فیلم های با موضوع ازدواج به دو حالت برمی – خوریم : یا تصویری از یک زوج خوشحال و مطمئن می بینیم که سال های طولانی است ازدواج کرده اند یا یک زوج ناراضی و ناراحت . اما هنگامی که با "45 سال" همراه می شویم ، متوجه می شویم که فیلم چیزی فراتر از یک اثر درجه یک است که به خوبی کار خود را انجام می دهد . این فیلم پالایش گر روح است، پویاست . بدون هیچ گونه دستکاری و حقه ای فیلم جذاب است . اواخر سال پیش ، به طور محدود در لس آنجلس و نیویورک اکران شد و در سال ۲۰۱۵ حضور چشمگیری در جشنواره های معتبر بین المللی داشت . تصویر زیبای Andrew Haigh -کارگردان و نویسنده- از ازدواج رنگ باخته ی یک زوج مسن که دیگر مانند گذشته عاشق هم نیستند ، جزو لیست ده فیلم برتر من در سال ۲۰۱۵ است. پذیرش این واقعیت بسیار تلخ است، و این تلخی را در تماشای دوباره فیلم بهتر درک می کنید . گاهی اوقات فیلم های باکیفیتی که عملکرد-محور هستند (تکیه بر بازی بازیگران دارند) نیاز به تماشای دوباره دارند . با شروع تیتراژ اولیه، صدای یک پروژکتور قدیمی به گوش می رسد… که از وقوع یک لحظه کلیدی در فیلم خبر می دهد . فیلم در روز دوشنبه شروع می شود . Kate و Geoffبا مهمانی ای که برای آخر هفته ترتیب دیده اند، سالگرد ۴۵ سالگی ازدواجشان را جشن می گیرند . Kate معلم بازنشسته و Geoff مدیر بازنشسته یک کارخانه است . آن ها زندگی آرامی را سپری کرده اند . با سگشان و در دل طبیعت زندگی می کنند . فرزندی ندارند و طبیعتا عکسی از خودشان یا دیگران بر روی یخچال یا دیوار خانه ی روستاییشان در Norfolk انگلستان وجود ندارد .

در دقایق ابتدایی فیلم Geoff نامه ای دریافت می کند مبنی بر این که جسد نامزد سابقش، Katya، در یخچال های طبیعی کوهستان های سوییس پیدا شده است . در سال ۱۹۶۲ هنگامی که Katya و Geoff با هم به کوهنوردی رفته بودند ، Katya ناپدید شده بود . Kate از حضور Katya در زندگی Geoff خبر داشت و همچنین می دانست که شوهرش با نامزد سابقش قوم و خویش بوده است . Geoff تعریف می کند که او و Katya سال های پیش وانمود می کردند که زن و شوهر واقعی هستند . این حادثه ای که از گذشته نبش قبر شده است در "45 سال" مانند یک مین زمینی، کوبنده و ناگهانی، عمل می کند. Geoff در حالی که در فکر فرو رفته است، برای تظاهر درباره یک موضوع بی اهمیت مانند تغییرات آب و هوایی صحبت می کند و می توان از نگاه چشمانش خواند که اصلا به جشن سالگرد ازدواجشان فکر نمی کند. Kate کم کم در می یابد که قبل از تشکیل زندگی مشترکش ، چه اتفاقاتی در سال ۱۹۶۲ برای همسرش رخ داده است . اگر قرار باشد هرگونه خلاصه ای از داستان "45 سال" ( که بر مبنای داستان کوتاه David Constantine به نام "در کشوری دیگر" است ) بیان کنیم ممکن است خوانندگان این نقد تصور کنند که این فیلم هم یک فیلم معمولی در باره برملاشدن یک راز قدیمی است . اما Haigh – نویسنده و کارگردان – به قدری زیبا این مکالمات مختصر و مفید را نوشته است که در مورد هرکدام می توان چند کتاب نوشت و خیلی هنرمندانه رازهای پشت پرده این افشاگری را به نمایش می گذارد . سکانسی که Geoff و Kate در تخت خواب و هرکدام سرگرم احساسات و تفکرات خاص خود هستند ، ما به عنوان بیننده می بینیم و می شنویم که شکاف هایی در رابطه آن ها به وجود آمده که در حال حاضر ازدواجشان را تهدید می کند.

شارلوت رمپلینگ " Charlotte Rampling" و تام کورتنی " Tom Courtenay" که نقش های Kate و Geoff را بازی می کنند، بسیار باظرافت و هنرمندانه ریزه کاری شخصیت هایشان را در رفتار و مکالمات مشترک پیاده می کنند . تماشای هنرمندی آن ها یک مزیت است . آن ها تلاش نمی کنند بازی کنند . بلکه در نقش فرو رفته اند و حضورشان در فیلم لذت بخش است . کورتنی ، که به تازگی ۷۹ ساله شد، به زیبایی شخصیت مرد لیبرالی را که در میان احساسات شیرین و دردناکش سرگردان است را به تصویر کشیده است . رمپلینگ که نامزد اسکار بهترین بازیگر زن شده بود، جایزه را به بری لارسون در فیلم "اتاق" باخت اما به نظر من "45 سال" فیلم هوشمندانه تری است که اگر بخواهیم عادلانه قضاوت کنیم این ستاره کهنه کار ۷۰ ساله باید برنده این رقابت می شد . او نقش Kate را دیدنی و خودمانی به تصویر کشیده . کاراکتر او به گونه ای است که حتی اگر رضایت درونی و عشق قابل توجهی دریافت کند باز هم زندگیش چیزی کم دارد . ما در "45 سال" میبینیم که چگونه زندگی دو نفر با رسیدن نامه ای به دستشان تغییر می کند . صرف نظر از این که چقدر زندگیشان دستخوش تغییرات می شود ، این دو نفر باید بیاموزند که چگونه بر نقاط ضعف خود غلبه کنند. در صحنه ای Kate در اتاق زیر شیروانی نشسته و به عکس ها و نوشته هایی از زندگی قبلی همسرش نگاه می اندازد. در همان حالت که او در حال تماشای عکس هاست، دوربین Haigh روی صورت رمپلینگ فیکس می کند. این تصویر، زیبا و هوشمندانه است . ولی آن چه که رمپلینگ در این صحنه به نمایش می گذارد و آن چه که در سه چهار دقیقه پایانی "45 سال" رخ می دهد ، بیننده را در حس شگفتی بی ثبات کننده ای رها می کند . بعد از فیلم عالی " Week-end"، Haigh مجددا اثری استادانه خلق کرده که اسرار ، امیال و آرزوهای قلب انسان را لمس می کند .