بیگ بنگ: اگرچه معلم های علوم اغلب به دانش آموزانشان می گویند که جدول تناوبی عناصر آنچه جهان از آن ساخته شده را نشان می دهد، اما این درست نیست، ما اکنون می دانیم که بیشتر کیهان حدود ۹۶ درصد از انرژی و ماده تاریک ساخته شده است که نمی توان تعریف کوتاهی از آن ارائه داد و مسلما جدول تناوبی نمودی ندارد. این ماده تاریک ناشناخته موضوع این کتاب است. 

نام اصلی: In search of dark matter
در جستجوی ماده تاریک
نوشته: کن فریمن، جف مک نامارا
ترجمه: مرتضی پاشاپور
ناشر : شرکت سهامی انتشار
موضوع: کیهان شناسی
سال انتشار: ۱۳۹۵
تعداد صفحه: ۲۴۶

اگرچه درست است که خصوصیات ماده تاریک عمدتا ربطی به زندگی روزانه ما ندارد، اما باید در روند کلی برنامه آموزش علوم گنجانده شود. خصوصیات ماده تاریک یادآوری می کند که ما انسان ها مبنا و مرکز عالم نیستیم. نیکلاس کپرنیک و دیگران نشان دادند که انسان و زمین مرکز کیهان نیستند. در ابتدا، روشن شد که ما در مرکز منظومه شمسی نیستیم، بعد دانستیم که خورشید فقط یکی از ستاره های راه شیری است، نه حتی در مرکز کهکشان میزبانمان. در این مرحله زمین و ساکنانشان محو شدند مثل ذره غبار در طوفان. این آگاهی تکان دهنده بود. در دهه ۱۹۳۰ ادوین هابل نشان داد که راه شیری، با آن گستردگی و عظمت یک دنیای جزیره ای ساده است بسیار دور از اینکه جای خاصی باشد و باز هم کهکشان محل زندگی مان ناگهان در دریای کهکشان ها، بعد خوشه کهکشانی ناچیز و بی اهمیت شد. اکنون ستاره شناسان فاش کردند که ما حتی از آنچه بیشتر کیهان از آن ساخته شده، ساخته نشده ایم. در حالی که سیاره ما- و حتی بدن هایمان ملموس و مرئی است، اکثر ماده در عالم اینگونه نیست. عالم ما از تاریکی ساخته شده است، چه پاسخی برای آن داریم؟

در ۵۰ سال گذشته شاهد تغییر چشمگیری در نحوه نگاهمان به کیهان بوده ایم. کشف هایی که به انقلاب کپرنیکی در قرن بیستم تداوم بخشیدند منجر به کشف هایی حتی بنیادی تر دربارۀ چگونگی ساختار عالم شدند. اما به موازات کشف خصوصیات کهکشانمان و بطور کلی کهکشان ها داستانی پنهانی جریان داشت. قوانین گرانشی که نیوتن و بعدها اینشتین ارائه کردند در کشف سیارات پنهان در منظومه شمسی به کار آمدند، یعنی نپتون و پلوتو. همین روش ها جستجو برای اثرهای گرانشی اجسام نادیده روی اجسام نامرئی- ستاره شناسان را متقاعد کرد که بپذیرند ماده بیشتری از آنچه می توانیم ببینیم وجود دارد. این کتاب داستان این ماده ناشناخته را بازگو می کند. این داستان تکبر و فروتنی، کنجکاوی و سردگمی دانشمندان است، اما بیشتر پافشاری و استمرار علم و دانشمندانی است که پیوسته نشان می دهند که چیزهای زیادی برای آموختن و یادگیری از کیهان وجود دارد.